эліксі́р, ‑у, м.
1. Выцяжка з раслін ці моцны настой на спірце, у кіслаце і пад., які ўжываецца ў медыцыне, касметыцы. Зубны эліксір. Мятны эліксір.
2. Жарт. Незвычайны, цудадзейны напітак.
•••
Жыццёвы эліксір — чарадзейны напітак, які імкнуліся атрымаць алхімікі для таго, каб захаваць маладосць, прадоўжыць жыццё.
[Фр. élixir з араб.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зама́х, -ху м.
1. покуше́ние ср.;
з. на жыццё — покуше́ние на жизнь;
2. (попытка присвоить что-л.) покуше́ние ср., посяга́тельство ср.;
з. на спа́дчыну — посяга́тельство (покуше́ние) на насле́дство;
3. зама́х
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
exist [ɪgˈzɪst] v.
1. існава́ць; мець ме́сца;
Can life exist on Mars? Ці можа існаваць жыццё на Марсе?
2. (on) жыць, існава́ць (у цяжкіх абставінах, без патрэбных сродкаў);
They existed on unemployment benefit. Яны існавалі на дапамогу па беспрацоўі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Éhe
f -, -n шлюб, сяме́йнае жыццё
éine ~ schlíeßen* [éingehen*] — узя́ць шлюб
~ bréchen* — паруша́ць шлю́бную ве́рнасць
die ~ schéiden* [áuflösen, trénnen*] — скасава́ць шлюб
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Schánze
I
f -, -n вайск. ако́п, земляно́е ўмацава́нне
II
sein Lében in die ~ schlágen* — рызыкава́ць жыццём, ахвярава́ць жыццё (дзеля чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
удыха́ць, удыхну́ць
1. éinatmen vt;
2. перан (узбудзіць, абудзіць што-н) éinflößen vt, éinhauchen vt;
удыха́ць у каго-н му́жнасць éinflößen vt;
удыха́ць жыццё ў якую-н спра́ву éiner Sáche (D) Lében éinhauchen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
osiadły
osiadł|y
1. які асеў;
2. аселы, аседлы;
wieść życie ~e — весці аселае жыццё;
kraj ~y — заселены край
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
запа́мятаваць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго-што, на каго-што, са злучн. «што» і без дап.
Абл. Забыць. — Нібы падмянілі мяне. Азарт такі да працы з’явіўся, да канала, што на ўсё запамятаваў. Галавач. Чытаючы, [Зося] запамятавала, што час быў позні і жыццё на вуліцы пачало глухнуць. Гартны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вучнёўства, ‑а, н.
1. Стан, становішча вучня (у 1, 2 знач.). Няхай [дзеці] прывыкаюць да школы, асвойваюцца з вучнёўствам, паволі ўцягваюцца ў сваё новае жыццё. Колас.
2. зб. Разм. Вучні, навучэнцы.
3. перан. Несамастойнасць, недасканаласць. Шмат на якіх вершах маладых маіх гаварыце шаў ляжыць адбітак паспешлівасці, вучнёўства. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адштукава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., што.
Разм.
1. Прыдаць закончаны выгляд, хораша адстроіць, вырабіць. Адштукаваць домік. □ Вылепіўшы і адштукаваўшы фігуры і пешкі, Іван Сарока афарбоўваў іх у адпаведныя колеры, і тады ўжо выраб атрымліваў пуцёўку ў жыццё. Колас.
2. Аздобіць, упрыгожыць, размаляваць. Адштукаваць кватэру. Адштукаваць цацку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)