Verbum

і́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Міжвольна ўтвараць адрывістыя гукі, якія выклікаюцца сутаргавым скарачэннем дыяфрагмы. [Лёнік], відаць, добра перакусіў, аж ікае, страсае са штаноў шалупінне. Быкаў.

паго́дзіцца, ‑дзіцца; незак.

Рабіцца пагодлівым. Дзень раздумаў пагодзіцца, і светлаватыя хмары віселі над ракой. Караткевіч. Добра, што хоць пагодзілася: перастаў сыпаць дробны дождж. Машара.

пасляза́ўтрашні, ‑яя, ‑яе.

Разм. Які будзе, адбудзецца паслязаўтра. [Каця] добра пражыла ўчарашні дзень, нядрэнна ідзе сённяшні, яна ведае, які будзе і заўтрашні і паслязаўтрашні. Гаўрылкін.

по́пельніца, ‑ы, ж.

Спецыяльная пасудзіна для акуркаў і страсання попелу пры курэнні. [Мужчыны] паспелі ўжо добра пракурыць канцылярыю, уклаўшы ў попельніцу каля дзесяці акуркаў. Гартны.

прыхваста́ць, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., што.

Разм. Прыбіць, прымацаваць, хвошчучы. Добра, моцна прыхвастаў Да палоззя шыны. І вазок гатоў, і стаў Сталяром хлапчына. Бялевіч.

распрацава́цца, ‑цуюся, ‑цуешся, ‑цуецца; зак.

1. Увайсці ў працу; разахвоціцца працаваць.

2. Пабыўшы ў дзеянні, пачаць добра працаваць (пра машыны і пад.). Машына распрацавалася.

растачы́цца ​¹, ‑точыцца; зак.

Стаць, зрабіцца шырэй, глыбей ад расточкі ​¹. Адтуліна добра растачылася.

растачы́цца ​², ‑тачыцца; зак.

Стаць большым, шырэйшым ад прыточкі ​².

скла́дзісты, ‑ая, ‑ае.

Абл. Добра складзены, дужы, ладны. У дзвярах карчомнай стадолы з’явіўся складзісты чалавек, у юхтовых ботах, у суконнай свіце да пят. Чорны.

уві́цца, уваўецца; пр. увіўся, увілася, ‑лося; зак.

1. Уплесціся, укруціцца пры віцці, звіванні. Добра ўвілася стужка ў косы.

2. Змясціцца (пра тое, што намотваецца).

умясі́ць, умяшу, умесіш, умесіць; зак., што.

1. Добра вымесіць, замясіць цеста.

2. Месячы, дабавіць чаго‑н. у якое‑н. месіва. Умясіць разынкі ў цеста.