Verbum

сыро́к, -рка́ і -рку́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

1. -рку́, гл. сыр.

2. -рка́. Невялікі брусочак сыру ці сырковай або тварожнай масы ў індывідуальнай упакоўцы.

|| прым. сырко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

тава́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

Прадукт працы, выраблены для абмену, продажу.

Тавары шырокага ўжытку.

|| прым. тава́рны, -ая, -ае.

Таварнае абазначэнне.

Т. выгляд (добры знешні выгляд тавару). Т. знак (знак прадпрыемства, фірмы).

такела́ж, -у, м. (спец.).

1. Сукупнасць усіх снасцей судна.

2. Сукупнасць прыстасаванняў (тросаў, ланцугоў і пад.) для пад’ёму і перамяшчэння грузаў.

Т. пад’ёмнага крана.

|| прым. такела́жны, -ая, -ае.

Такелажнае абсталяванне.

Такелажныя работы.

тамбурмажо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Дырыжор, які задае рытм ваеннаму аркестру на маршы.

2. Жазло, якім дырыжор задае рытм духавому аркестру на маршы.

|| прым. тамбурмажо́рскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

та́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.

Прадмет кухоннага ўжытку ў выглядзе пласціны з праколатымі дзіркамі, прызначанымі для раздрабнення, расцірання чаго-н.

Драць бульбу на тарцы.

|| прым. та́ркавы, -ая, -ае.

то́еснасць, -і, ж.

1. Поўнае падабенства, супадзенне.

Т. поглядаў.

2. У матэматыцы: роўнасць, справядлівая пры любых лікавых значэннях пераменных, што ў яе ўваходзяць.

|| прым. то́есны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тоесныя з’явы.

трон, -а, мн. -ы, -аў, м.

Багата аздобленае крэсла на спецыяльным узвышэнні — месца манарха ў час прыёмаў і іншых урачыстых цырымоній, а таксама сімвал манархічнай улады.

|| прым. тро́нны, -ая, -ае.

Тронная зала.

трохпо́лле, -я, н.

Устарэлая сістэма паляводства з падзелам ворнай зямлі на тры полі, кожнае з якіх засявалася спачатку азімымі, затым яравымі, а на трэці год заставалася пад папар.

|| прым. трохпо́льны, -ая, -ае.

тру́фель, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Клубнепадобны падземны грыб, які выкарыстоўваецца ў якасці прыправы да страў.

2. Гатунак шакаладных цукерак, якія сваёй формай падобныя на гэты грыб.

|| прым. тру́фельны, -ая, -ае.

трыва́нне², -я, мн. -і, -яў, н.

У граматыцы: катэгорыя дзеяслова, якая выражае характар працякання дзеяння ў адносінах да выніку, працягласці, яго мяжы.

Закончанае т.

Незакончанае т.

|| прым. трыва́льны, -ая, -ае.

Трывальная па́ра.