Verbum

скі́фы, -аў, адз. скіф, -а, м.

Агульная назва стэпавых плямён, якія вандравалі або жылі аседла за некалькі вякоў да н.э. ў паўночным Прычарнамор’і і прылеглых да яго тэрыторыях.

|| прым. скі́фскі, -ая, -ае.

словаўтварэ́нне, -я, н.

1. Раздзел граматыкі, які вывучае спосабы ўтварэння слоў.

2. Утварэнне слоў у мове па законах і правілах дадзенай мовы.

Спосаб суфіксальнага словаўтварэння назоўнікаў.

|| прым. словаўтвара́льны, -ая, -ае.

Словаўтваральная сістэма.

спекуля́цыя¹, -і, ж., перан., на чым і чым.

Разлік, намер, заснаваныя на выкарыстанні чаго-н. з карыслівымі мэтамі.

С. на часовых цяжкасцях.

С. акцыямі.

С. на павышэнні попыту.

|| прым. спекуляцы́йны, -ая,-ае.

спо́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

Невялікая талерка з паднятымі берагамі, на якую ставіцца кубак або шклянка.

Расставіць сподкі на стале.

|| памянш. спо́дачак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. спо́дачны, -ая, -ае.

сталь, -і, ж.

Цвёрды коўкі метал серабрыста-шэрага колеру, які з’яўляецца сплавам жалеза з вугляродам і іншымі дабаўкамі.

○

Нержавеючая сталь — сталь, устойлівая супраць карозіі.

|| прым. стальны́, -а́я, -о́е і сталёвы, -ая, -ае.

страфа́, -ы́, мн. стро́фы і (з ліч. 2, 3, 4) страфы́, строф, ж.

У вершаскладанні: інтанацыйна-сэнсавае аб’яднанне некалькіх вершаваных радкоў, звязаных рыфмамі; адносна закончаная частка вершаванага твора.

|| прым. страфі́чны, -ая, -ае.

стэла́ж, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Рад паліц, размешчаных адна над адной.

Кніжныя стэлажы.

2. Прыстасаванне для захоўвання чаго-н. у вертыкальным становішчы.

Паставіць вёслы ў стэлажы.

|| прым. стэла́жны, -ая, -ае.

суперме́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Герой, надзелены нязвыклымі якасцямі, якія робяць яго непераможным, чароўна-абаяльным.

2. (іран.). Чалавек, які лічыць сябе вышэйшым, важнейшым за іншых.

|| прым. суперме́нскі, -ая, -ае (разм.).

супо́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Таварыш па сумеснай дзейнасці, паплечнік, аднадумец; кампаньён.

2. Саўдзельнік, хаўруснік у якіх-н. злачынных справах.

|| ж. супо́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. супо́льніцкі, -ая, -ае.

сці́рта, -ы, ДМ -рце, мн. -ы, сцірт і сціртаў, ж.

Вялікі стог сена, саломы, снапоў збожжа і пад., прызначаны для захавання пад адкрытым небам.

Салома ў сціртах.

|| прым. сці́ртавы, -ая, -ае.