до́пінг

(англ. doping, ад dope = даваць наркотыкі)

сродкі, якія штучна ўзбадзёрваюць арганізм, стымулююць на кароткі час фізічную і нервовую дзейнасць; выкарыстоўваюцца ў ветэрынарыі, а часам і ў спорце, што забаронена міжнароднымі спартыўнымі арганізацыямі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэйтапла́зма

(ад гр. deuteros = другі + plasma = вылепленае, аформленае)

пажыўныя рэчывы (ліпіды, бялкі і інш.), якія змяшчаюцца ў яйцаклетцы жывёл і чалавека ў выглядзе зерняў або пласцінак, што часам зліваюцца ў суцэльную жаўтковую масу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інфантылі́зм

(ад лац. infantillis = дзіцячы)

1) адсталасць у развіцці арганізма, якая праяўляецца ў захаванні ў дарослага чалавека фізічных і псіхічных рыс, уласцівых дзіцячаму ўзросту;

2) перан. бестурботнасць, легкадумнасць, якія спалучаюцца з крайнім эгаізмам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інфраструкту́ра

(ад лац. infra = пад + структура)

сукупнасць галін і ведаў дзейнасці, якія забяспечваюць нармальнае функцыяніраванне ўсіх сфер эканомікі, як вытворчых, так і невытворчых; сюды ўваходзяць транспарт, сувязь, камунальная гаспадарка, прафесійнае навучанне і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кагна́ты

(лац. cognati = сваякі)

асобы ў старажытна-рымскім грамадстве, якія знаходзіліся ў кроўным сваяцтве па мужчынскай або жаночай лініі, не падначальваючыся галаве дадзенай сям’і; нараўне з агнатамі​1 і маглі выступаць як спадчыннікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кама́ндас

(англ. commandos)

1) спецыяльныя атрады ва ўзброеных сілах Вялікабрытаніі і некаторых іншых краін, якія прызначаны для разведвальна-дыверсійных дзеянняў;

2) атрады апалчэнцаў у арміі бураў у час англабурскай вайны 1899—1902 гг.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кампле́кт

(лац. complectus = поўны)

1) поўны набор прадметаў, якія маюць агульнае прызначэнне і складаюць што-н. цэлае (напр. к. падручнікаў, к. музычных інструментаў);

2) пэўная колькасць асоб, устаноўленая па штату (напр. к. вучняў).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ле́та

(гр. Lethe = літар. забыццё)

рака забыцця ў старажытнагрэчаскай міфалогіі, размешчаная ў падземным царстве (Аідзе); душы памёршых, якія напіліся з яе, забывалі аб сваім зямным жыцці;

кануць у Лету — быць забытым, бясследна знікнуць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нерв

(лац. nervus = жыла, сухажылле)

1) кожны з тонкіх адросткаў-валокнаў, якія адыходзяць ад галаўнога і спіннога мозгу і ўтвараюць разгалінаваную сістэму, здольную кіраваць дзейнасцю арганізма;

2) перан. асноўная дзейная сіла чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

о́рдэн

(ням. Orden, ад лац. ordo = рад, разрад)

1) знак узнагароды за якія-н. заслугі;

2) каталіцкае манаскае аб’яднанне з пэўным статутам (напр. о. езуітаў);

3) назва некаторых тайных арганізацый (напр. масонскі о.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)