Verbum

змярка́нне, -я, н.

1. Наступленне змроку, цемнаты.

Ад світання да змяркання.

2. Прыцемкі паміж заходам сонца і наступленнем ночы.

З. ахінула ўсё навокал.

змярка́цца гл. змеркнуцца.

змярка́ць гл. змеркнуць.

змяртвля́ць гл. змярцвіць.

змярцве́лы, -ая, -ае.

1. Які страціў адчувальнасць, стаў мёртвым (пра клеткі, тканкі і пад.).

Змярцвелыя тканкі.

|| наз. змярцве́ласць, -і, ж.

2. перан. Нерухомы, застылы, пазбаўлены жыцця.

З. твар.

змярцве́ць гл. мярцвець.

змярцві́ць, -ртвлю́, -рцві́ш, -рцві́ць; -рцві́м, змерцвіце́, -рцвя́ць; -ртвлёны; зак., што.

Зрабіць неадчувальным, безжыццёвым.

З. нерв.

З. тканку.

|| незак. змяртвля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

змясі́ць гл. мясіць.

змясто́ўны, -ая, -ае.

З багатым зместам (у 1 знач.), з вялікім унутраным сэнсам, значэннем.

З. даклад.

Змястоўна (прысл.) выкласці думкі.

|| наз. змясто́ўнасць, -і, ж.

змясці́цца, змяшчу́ся, зме́сцішся, зме́сціцца; зак.

Знайсці сабе дастаткова месца; умясціцца ўсярэдзіне чаго-н.

Тут столькі людзей не змесціцца.

Рэчы змясціліся ў сакваяж.

|| незак. змяшча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.