вар’я́т, -а, М -р’я́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Псіхічна хворы чалавек.

2. Пра таго, хто дзейнічае безразважна; шалёны; дзівак (лаянк.).

|| ж. вар’я́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

арыстакра́т, -а, Ма́це, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая належыць да арыстакратыі (у 1 знач.).

|| ж. арыстакра́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. арыстакра́цкі, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

афіцыя́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Работнік рэстарана, кафэ і пад., які падае стравы наведвальнікам.

|| ж. афіцыя́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. афіцыя́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абітурые́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які паступае ў вышэйшую або спецыяльную навучальную ўстанову.

|| ж. абітурые́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. абітурые́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абармо́т, -а, Мо́це, мн. -ы, -аў, м. (разм., неадабр.).

Чалавек, учынкі і паводзіны якога выклікаюць абурэнне; нягоднік, прайдоха, ашуканец, грубіян.

|| ж. абармо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

лейбары́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Член партыі лейбарыстаў у Вялікабрытаніі і некаторых іншых краінах.

|| ж. лейбары́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. лейбары́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сафі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Чалавек, які карыстаецца сафізмамі для доказу сваіх сцвярджэнняў.

|| ж. сафі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. сафісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

танке́тка², -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Суцэльная падэшва, якая паступова патаўшчаецца ад наска да пяткі.

Туфлі на танкетцы.

2. мн. Лёгкі жаночы абутак на такой падэшве.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

эксцэ́нтрык², -а, мн. -і, -аў, м. (спец.).

Металічны дыск, насаджаны на вярчальны вал так, што цэнтры дыска і вала не супадаюць; ужыв. ў машынах для пераўтварэння вярчальнага руху ў паступальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

я́гель, -ю, м.

Род лішайніку ў выглядзе маленькіх шэрых кусцікаў, якія растуць у тундры і на тарфяных балотах, так званы аленевы мох.

|| прым. я́гельны, -ая, -ае.

Ягельнае покрыва.

Ягельная тундра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)