пазаземны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за межамі зямлі. Само шчасце трэба шукаць не ў нейкіх пазаземных прасторах, а на зямлі, сярод людзей. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыклубны, ‑ая, ‑ае.

Які размяшчаецца, знаходзіцца пры клубе. [Мужчына] касіў траву, што буйна вілася на прыклубным участку між кволымі, рэдкімі і засохлымі дрэўцамі. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

траюрадны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца ў сваяцкіх адносінах у трэцім калене па дзеду або бабе, па прадзеду або прабабцы. Траюрадны брат. Траюрадная сястра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпіталізаваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад шпіталізаваць.

2. у знач. прым. Якога шпіталізавалі, які знаходзіцца на лячэнні ў бальніцы або шпіталі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выдава́ться​II несов.

1. (выступать) выдава́цца, вытарка́ць, выпіна́цца, выпукля́цца;

2. (выделяться, отличаться) вызнача́цца;

3. (случаться, оказываться) разг. выпада́ць; выдава́цца, выдара́цца; знахо́дзіцца; см. вы́даться.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Вадзяні́ца ’гарлачык, Nymphaea L.’ (КЭС). Суфіксальны дэрыват ад прыметніка вадзяны́ ’які знаходзіцца ў вадзе’. Форма жаночага роду тлумачыцца ўплывам роду назоўніка расліна (або аналагічнага): вадзяная расліна < вадзяніца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэзідэ́нцыя

(лац. residentia = месцазнаходжанне)

месца, дзе пастаянна знаходзіцца ўрад, кіраўнік дзяржавы або высокапастаўленая адміністрацыйная асоба.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

саюзнік назоўнік | мужчынскі род

Той, хто знаходзіцца ў саюзе (у 1 і 2 знач.), дзейнічае ў згодзе з кім-, чым-н.

  • Заключаць пагадненне з саюзнікамі.
  • Саюзнікі ў барацьбе з агрэсарамі.

|| жаночы род: саюзніца.

|| прыметнік: саюзніцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

напружаны прыметнік

  1. Які знаходзіцца ў стане напружання.

    • Напружаныя мускулы.

  2. Які патрабуе затраты вялікіх сіл, увагі.

    • Напружаная праца.
    • Н. час.

  3. Складаны, цяжкі, які патрабуе ўрэгулявання.

    • Напружаныя міжнародныя адносіны.

  4. Які выражае напружанне, ненатуральны.

    • Н. шэпт.

|| назоўнік: напружанасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

непадалёку (непадалёк) прыслоўе | прыназоўнік

  1. прыслоўе: На нязначнай адлегласці; паблізу.

    • Н. працякала рэчка.

  2. прыназоўнік: з Р. Ужыв. для ўказання на прадмет ці месца, паблізу якіх хто-, што-н. знаходзіцца або што-н. адбываецца.

    • Н. свайго дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)