преклоня́ть несов.

1. (почтительно наклонять) высок. схіля́ць;

преклоня́ть го́лову схіля́ць галаву́;

2. перен. (убеждать) книжн., уст. схіля́ць;

преклоня́ть на свою́ сто́рону схіля́ць на свой бок;

◊

преклоня́ть коле́на (коле́ни) высок. схіля́ць кале́ні, станаві́цца на кале́ні, кле́нчыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

пасу́нуцца

1. rücken vi (s), sich rücken, sich schíeben*;

пасу́нуцца у бок zur Séite rücken;

пасу́нуцца напе́рад vórrücken vi (s), vórwärts schréiten*;

пасу́нься кры́ху! rücke ein wénig!

2. разм lángsam [mühsam] wéggehen* vi (s), sich hínschleppen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

перахо́д м

1. Übergang m -(e)s, -gänge (тс перан);

2. (на чый-н бок) Übertritt m -(e)s, -e;

3. вайск Marsch m -es, Märsche;

4. (чаго-н у што-н) Úmschlagen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

усхо́дні

1. östlich, Ost-;

усхо́дні ве́цер Óstwind m -(e)s, -e;

усхо́дні бок Óstseite f -, -n;

ва усхо́днім кіру́нку ад чаго-н östlich von etw. (D);

2. (пра культуру і г. д.) ori¦entálisch; mórgenländisch (высок)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

запаля́нне Месца за палянай, за полем, па той бок поля (Слаўг.).

□ б. х. Запалянне (Заполле, 1910 Спіс., 31), в. Запалянне Слаўг.

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

poke​1 [pəʊk] n.

1. штуршо́к, штурхе́ль;

Vanessa gave me a poke in the ribs. Ванэса штурхнула мяне ў бок.

2. разграба́нне вуго́лляў;

Give the fire a poke, please. Паварушы вуголле, калі ласка.

♦

take a poke at smb./smth. AmE, dated, infml смяя́цца з каго́-н./чаго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Паха, па́хва, пахва́, драг. похва́, па́хвіна, пахві́на, паховіца, пахво́ ’унутраная частка плечавога выгібу, падпаха’ (ТСБМ, Нас., Грыг., Мядзв., Дразд., Бум., Гарэц., Др.-Падб., Яруш., Сцяшк., Касп., ТС, Сл. ПЗБ, Мат. Гом., Сл. Брэс.), ’сама рука’ (Нас.), петрык. ’частка рукава ў сарочцы пад пахай’ (Шатал.), ’падуздышная ўпадзіна ў жывёл’ (даўг., Сл. ПЗБ; Сл. Брэс.), ’пасма валасоў, лёну’ (Касп.), пахві́ны ’частка цела ад ног да рэбраў’, па́хі ’крылцы або верхнія лапаткі ў чалавека’ (Нас.), пах ’падпаха’ (Мат. Гом.). Укр. паха́, пахва́ ’тс’, рус. пах, паха́ ’упадзіна’, ’пазуха’, ст.-рус. пахъ ’падуздышная ўпадзіна’, польск. pacha, ’пазуха, падпаха’, pachwina, чэш. pach ’пахвіна’, в.-луж. podrach ’падпаха’, серб.-харв. паху̀љ, па̀хуља ’пучок’, ’пасма’, балг. пах ’тс’. Можна, відаць, дапусціць прасл. paxъ ці paxy (Р. скл. paxъve), якія будуць роднаснымі да ст.-інд. pakṣás ’плячо, бок, палавіна’, pákṣas ’бок’, pājasyám ’брушная поласць’. Аднак некаторыя зах.-слав. формы (чэш. paždí, славац. podpažie, н.-луж. podpaža ’падпаха’) сведчаць пра зыходнае pazь (гл. пазуха), якое з *paz‑duxa, параўн. славен. pázduha, лат. podusē ’падпаха’. Такім чынам, можна гаварыць пра прасл. дублет paxъ/pazъ. Першы з іх узводзіцца да і.-е. *pā̆kʼ‑ (ст.-інд. pāśaḥ ’пятля, сувязь, вяроўка’, pákṣás ’плячо, бок, палавіна’, ст.-англ. foēgan ’звязваць’, ст.-грэч. πέσσω ’умацоўваю’) (Педэрсэн, IF, 5, 49 і 60; Ільінскі, ИОРЯС, 20, 3, 11), другі да *pāgʼ‑ (лац. compāges ’сувязь, сутык’, pango ’ўмацоўваю’, ст.-грэч. πάγη ’пятля’) (Мартынаў, Слав. акком., 126). Менш імавернымі здаюцца меркаванні Брукнера (389) і (KZ, 43, 309), Мукі (2, 98) пра скарачэнне слова pazuxa ў paxъ. Няма патрэбы гаварыць пра запазычанне з польск. мовы (Кюнэ, 84).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

схілі́цца сов.

1. (нагнуться) склони́ться, наклони́ться;

с. над калы́скай — склони́ться (наклони́ться) над колыбе́лью;

2. (взять направление) склони́ться, поверну́ть;

со́нца ~лі́лася к гарызо́нту — со́лнце склони́лось (поверну́ло) к горизо́нту;

дзень ~лі́ўся к ве́чару — день склони́лся (поверну́л) к ве́черу;

шча́сце ~лі́лася на яго́ бок — сча́стье склони́лось на его́ сто́рону;

3. перен. склони́ться;

я ахво́тна схілі́ўся на іх бок — я охо́тно склони́лся на их сто́рону;

4. перен. преклони́ться, склони́ться;

~лі́цца пе́рад ве́ліччу ідэ́й — преклони́ться (склони́ться) пе́ред вели́чием иде́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

асаблівасць, своеасаблівасць, уласцівасць, якасць, рыса, знак, адзнака, прыкмета, адмета, адметнасць, бок, характар, спецыфіка, атрыбут, сімптом, штрых

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

бібу́ла, ‑ы, ж.

1. Порыстая папера, якая мае асаблівасць убіраць і прапускаць вадкасць; прамакатка.

2. Тонкая белая або каляровая папера, прызначаная для ўпрыгожвання або ўпакоўкі чаго‑н. З трох бакоў.. [ліхтар] аблеплены бібулаю і толькі чацвёрты бок свеціцца. Барашка.

3. Разм. Нелегальнае выданне. [Надзорца] разгарнуў паперку і, зірнуўшы ў яе, задаволена заскрыпеў: — А вось яно што, камуністычная бібула! Машара.

[Лац. bibulus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)