1.што. Абрэзаць, падкараціць, падраўняць. Пастрыгчы газон.//каго-што. Абрэзаць, падкараціць нейкім чынам каму‑н. валасы, поўсць. Пастрыгчы авечку. □ [Люба:] «А я, здаецца, таксама пайшла б у армію. Пастрыгла б валасы, апранула мужчынскае адзенне, ды на каня...»Кучар.
2.каго. Справіць над кім‑н. абрад пострыгу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жало́ба, ‑ы, ж.
1. Стан смутку з прычыны чыёй‑н. смерці, народнага гора, бедства, які выражаецца ў нашэнні асобай вопраткі, адмене гулянак і інш. Жалоба па загінуўшых воінах. Прыспусціць у жалобе сцягі. □ — Калі памрэ стары Юстын, то вяселле не скора справіш. Жалоба, цэлы год чакаць.Чарнышэвіч.
2. Чорнае адзенне, павязка, вуаль і пад. як сімвал смутку. Насіць жалобу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
1. Зняць з сябе верхняе адзенне. Бацька распрануўся, зняў гімнасцёрку, пагаліў бараду.Мележ.Усе распрануліся, чаго не бывала раней на вячорках, і селі за стол для зусім небывалай работы.Брыль.
2.перан. Зняць, скінуць з сябе покрыва (лісце, траву). Кусты арэшніку нібы наўмысля .. распрануліся і стаялі голыя, загарэлыя за лета.Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
змяні́цца, змяню́ся, зме́нішся, зме́ніцца; зак.
1. Стаць іншым.
Жыццё ў вёсцы змянілася.
З. з твару (пра перамену ў выразе твару).
2. Замяніцца другім, другімі (на якой-н. пасадзе, месцы).
За апошні час тут змяніліся тры старшыні калгаса.
3. Вызваліцца ад абавязкаў, якія выконваюцца пазменна.
З. з дзяжурства.
4. Змяніць на сабе бялізну, адзенне (разм.).
Не было ў што з. (безас.).
|| незак.зме́ньвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз.змяне́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.) ізме́на, -ы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Парця́нік, парцяк ’спадніца з саматканага палатна’ (ДАБМ, 934), парцяк (Інстр. I), парцюк (Бяльк.), парцянік, парцяна, парцяк (Мат. Гом.), парцянік ’даматканы парцяны матэрыял у клетку’ (Сл. ПЗБ), парцянікі ’штаны з даматканага матэрыялу’ (Сл. ПЗБ), парціна ’адзенне (льняное)’ (Мат. Гом.), парцянкі ’анучы’ (Шпіл.). Дэрываты ад пар цяньку порт?.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Схі́ма ’вышэйшая манаская ступень у праваслаўнай царкве, якая патрабуе строгага аскетызму’ (ТСБМ, Некр. і Байк.), схі́мнік ’манах’ (Ласт.). Рус.схи́ма ’тс’, ц.-слав.скима, схима. Праз стараж.-рус.ски́ма і ст.-слав.скима, скыма з с.-грэч.σχήμα ’майскае адзенне’; гл. Фасмер, 3, 815; ЕСУМ, 5, 491.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Апанча́, ст.-рус.япончица (Слова аб палку Ігаравым), ст.-бел.епанча, апонча, опанча, опонча (з 1508, Гіст. лекс., 139, 142). Рус.епанча (з канца XVI ст., Сразн.); дыял.опунча ’неахайны чалавек’, укр.дыял.опанча. Польск.oponcza, балг.япанджак, макед.јапанџак. Параўн. тур.yapinca, крым.-тат.јапынџы ’плашч, папона’ і пад. ад цюрк.jap‑ ’пакрываць’ (Расянен). У бел. з крым.-тат. ці тур., магчыма, праз укр. Бел., укр., польск. формы адлюстроўваюць кантамінацыю з опона ’пакрывала’. Параўн. бел.дыял.апоня ’шырокае, не дапасаванае да фігуры адзенне’ і ’чалавек, які носіць такое адзенне’ (Янк. III). Літ.jupančia, магчыма, не толькі з польскай (Фрэнкель, 198), але і праз беларускую. Гл. Фасмер, 2, 20–21; Конанаў, ИОРЯ, 1966, 226.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
wear1[weə]n.
1. нашэ́нне;
for everyday wear на ко́жны дзень;
in wear :The coat I have in wear is very warm. Паліто, якое я нашу, вельмі цёплае;
This is no longer in wear. Гэта ўжо выйшла з моды.
2.адзе́нне;
ladies’ wearадзе́нне, во́пратка для жанчы́н
3. знос;
show (signs of) wear зно́швацца;
This fabric stands up to hard wear. Гэтай тканіне няма зносу.
♦
wear and tear знос, псава́нне, амартыза́цыя;
the wear and tear of life жыццёвая калатне́ча
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
туале́т
(фр. toilette, ад toile = палатно)
1) убранне, адзенне (напр. модны т.);
2) прывядзенне ў належны стан свайго выгляду (умыванне, адзяванне, прычэсванне);
3) столік з люстэркам, за якім прычэсваюцца і інш.;
4) прыбіральня.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
umschlíeßen
*vt
1) а(б)кружа́ць (што-н., напр., сцяной)
2) а(б)хо́пліваць; абдыма́ць
3) абляга́ць (пра адзенне)
4) уключа́ць (напр., пра рэзалюцыю)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)