Verbum

перабе́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; ж.

1. Перамяшчэнне з аднаго месца ў другое бягом. Хутка і зладжана, перабежкамі, прабіраліся аддзяленні роты. Алешка.

2. Пераход на бок праціўніка.

3. Спец. Від канькабежнага кроку на паваротах.

4. Спец. Паўторнае спаборніцтва па бегу для ўдакладнення канчатковых вынікаў.

змякча́льнік, ‑а, м.

Спец. Хімічнае рэчыва, якое дадаецца ў лакі і фарбы для павелічэння іх мяккасці, эластычнасці.

завадне́нне, ‑я, н.

Спец. Нагнятанне, запампоўванне вады ў нафтавыя пласты з мэтай падтрымання і аднаўлення пластавага ціску.

замо́р, ‑у, м.

Спец. Масавая гібель рыбы ў выніку недахопу кіслароду або з’яўлення ў вадзе атрутных рэчываў.

запа́шнік, ‑а, м.

Спец. Сельскагаспадарчая прылада для ўзорвання глебы на невялікую глыбіню або для засыпання дасеянага зерня.

вы́шчалачаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вышчалачыць.

2. у знач. прым. Спец. Кіслы. Вышчалачаныя глебы.

га́бітус, ‑у, м.

Спец. Знешні воблік чалавека, жывёльнага або расліннага арганізма. Атлетычны габітус. Змяненне габітусу. Габітус гібрыда.

[Ад лац. habitus — выгляд, склад.]

біло́н, ‑у, м.

Спец.

1. Непаўнацэнная разменная манета.

2. Нізкапробнае срэбра, якое ідзе на чаканку разменнай манеты.

[Фр. billon.]

блінт, ‑а, М ‑нце, м.

Спец. Плоскае цісненне на кніжных вокладках, якое робіцца без фарбы гарачым прэсам.

[Ад ням. blind — сляпы.]

варо́тны, ‑ая, ‑ае.

Спец. У выразе: варотная вена — буйны вянозны сасуд, які нясе кроў у вароты печані.