малале́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тое, што і малалетак. [Паўлік] малалетка яшчэ. Няма сямі год. Пальчэўскі. Малалетка яна [дзяўчына]. Гэтак класаў сем ці восем кончыла. Гроднеў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мітусяні́на, ‑ы, ж.
Разм. Тое, што і мітусня (у 1, 2 знач.). І не спынілася машына, А ўжо пайшла мітусяніна: Хватаюць клумкі пасажыры, Пад рукі б’юць зайцыпраныры. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
му́фтачка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
1. Памянш.-ласк. да муфта (у 1 знач.).
2. Спец. Тое, што і муфта (у 2 знач.); невялікая муфта.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нагру́зчык, ‑а, м.
1. Тое, што і грузчык. Ездзілі на.. [паравічках] тутэйшыя людзі — нагрузчыкі торфу і капальнікі яго. Чорны.
2. Прыстасаванне для нагрузкі чаго‑н. Універсальны нагрузчык на трактар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
накупі́ць, ‑куплю, ‑купіш, ‑купіць; зак., чаго.
Тое, што і накупляць. Наталля Аляксееўна абышла прывакзальную плошчу яшчэ раз.., заглянула амаль ва ўсе крамкі і кіёскі, накупіла.. рознай драбязы. Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
налыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Злучыць, звязаць пры дапамозе вяроўкі, рэменя і пад. Налыгаць коней.
2. Разм. Тое, што і нанізаць. Налыгаць абаранкаў на нітку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наме́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Тое, што папярэдне намечана, папярэдні план. Блізкая страляніна ўзрушыла ўсіх, зблытала ўсе планы, усе наметкі на бліжэйшую дарогу. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
напро́ці, прысл. і прыназ.
Разм. Тое, што і насупраць, насупроць. Давай далонь, сядай за стол напроці. Валасевіч. Вера сядзела напроці Максіма і не зводзіла з яго вачэй. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нарко́з, ‑у, м.
1. Штучна выкліканы сон са стратай прытомнасці і болевай адчувальнасці. Даць наркоз. Рабіць аперацыю пад наркозам.
2. Разм. Тое, што і наркотык (у 1 знач.).
[Грэч. nárk ōsis — аняменне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нату́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад натужыць.
2. у знач. прым. Тое, што і натужлівы. Чулася натужанае скагатанне нямазаных колаў, свіст пуг, фырканне коней. М. Ткачоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)