Verbum

назграба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., чаго.

Згрэбці вялікую колькасць чаго-н.

Н. некалькі коп сена.

наздзе́кавацца, -куюся, -куешся, -куецца; -куйся; зак., з каго-чаго.

1. Вельмі абразіць, прынізіць, зняважыць каго-н.

2. Фізічна ўздзейнічаць на каго-н.; пабіць.

Хопіць, наздзекаваліся з чалавека.

наздрава́ты, -ая, -ае.

3 невялікімі адтулінамі, дзірачкамі; порысты.

Н. сыр.

Н. шлак.

|| наз. наздрава́тасць, -і, ж.

наздраві́на, -ы, мн. -ы, -ві́н, ж. (спец.).

Наздраватае, порыстае месца, сітавіна.

|| прым. наздраві́нны, -ая, -ае.

наздра́ты, -ая, -ае (разм.).

3 вялікімі ноздрамі.

Наздратая пыса.

|| наз. наздра́тасць, -і, ж.

назе́мны, -ая, -ае.

Які знаходзіцца, дзейнічае або праводзіцца на паверхні зямлі, на сушы.

Наземныя збудаванні.

Наземныя войскі.

наззыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго.

Склікаць у вялікай колькасці.

Н. гасцей.

назіра́льнасць, -і, ж.

Здольнасць бачыць, заўважаць факты, з’явы, якіх не бачаць, не заўважаюць іншыя.

У мастака добрая н.

назіра́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто назірае, ажыццяўляе кантроль за кім-, чым-н.

Уважлівы н.

Ваенны н.

|| ж. назіра́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. назіра́льніцкі, -ая, -ае.

назіра́льны, -ая, -ае.

1. Які прызначаны для назірання.

Назіральная вышка.

2. Той, хто валодае назіральнасцю, умее назіраць (у 1 знач.).

Н. чалавек.