Verbum

наём гл. наняць.

наёмнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Ваеннаслужачы наёмнага войска.

Вярбоўка наёмнікаў.

2. Той, хто за плату гатоў здзейсніць злачынства, выгаднае наймальніку.

Няма апраўдання наёмнікам і тэрарыстам.

3. Тое, што і найміт.

|| ж. наёмніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. наёмніцкі, -ая, -ае.

наёмны, -ая, -ае.

1. Які працуе па найме або які выконваецца наёмнай сілай.

Н. рабочы.

Наёмная праца.

2. Які здаецца ў наём за пэўную плату.

Наёмная кватэра.

3. Падкуплены, прадажны.

Н. забойца.

нажабрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак., чаго.

Просячы, жабруючы, назбіраць.

Н. рознага дабра.

нажавы́ гл. нож.

нажаха́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; зак. (разм.).

Перажыць страх, страшныя часы.

нажаха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго (разм.).

Нагнаць страху, напужаць.

нажа́ць, -жну́, -жне́ш, -жне́; -жнём, -жняце́, -жну́ць; -жні́; -жа́ты; зак., чаго.

Зжаць у якой-н. колькасці.

Н. капу жыта.

нажда́к, -у́, м.

Дробназярністая горная парода, якая ўжываецца для шліфоўкі або чысткі металічных вырабаў.

|| прым. нажда́чны, -ая, -ае.

Наждачная папера.

но́жніцы, -ні́ц.

Інструмент для рэзання, стрыжкі, які складаецца з двух накрыж змацаваных нажоў з ручкамі ў выглядзе кольцаў.

Хірургічныя н.

|| прым. но́жнічны, -ая, -ае.