Verbum

літарату́рны, -ая, -ае.

1. гл. літаратура.

2. Які адпавядае нормам літаратурнай мовы.

Л. стыль.

○

Літаратурная мова — унармаваная форма агульнанароднай мовы, пісьмовыя і вусныя нормы якой з’яўляюцца агульнаабавязковымі.

|| наз. літарату́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).

літасці́вы, -ая, -ае.

Схільны да літасці; спагадлівы.

Літасцівае сэрца.

|| наз. літасці́васць, -і, ж.

лі́тасць, -і, ж.

Добрыя, велікадушныя адносіны; міласць, спагада.

◊

Без літасці —

1) жорстка, строга, сурова;

2) неміласэрна, не шкадуючы.

літа́ўры, -аў, адз. -а, -ы, ж.

Ударны музычны інструмент у выглядзе двух паўшар’яў, абцягнутых скурай.

◊

Біць у літаўры — святкаваць перамогу.

літаўры́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на літаўрах.

літо́граф, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяліст у галіне літаграфіі.

літо́ўка¹, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж.

Від касы з доўгім палатном і высокім касільнам.

літо́ўка² гл. літоўцы.

літо́ўцы, -аў, адз. -то́вец, -то́ўца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Літвы.

|| ж. літо́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак.

|| прым. літо́ўскі, -ая, -ае.

літр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Адзінка вымярэння аб’ёму і ёмістасці, роўная 1000 см³, а таксама колькасць вадкасці такога аб’ёму.

|| прым. літро́вы, -ая, -ае.