Verbum

надо́йваць гл. надаіць.

надо́мнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Работнік, які выконвае даручаную яму працу дома згодна з дамовай, заключанай з прадпрыемствам.

|| ж. надо́мніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. надо́мніцкі, -ая, -ае.

надо́мніцтва, -а, н.

Выкананне даручанай работы дома; дзейнасць, праца надомніка.

Развіццё надомніцтва.

надо́мны, -ая, -ае.

Які выконваецца дома.

Надомныя работы.

надо́ўга, прысл.

На працяглы час.

Паехаць н.

надпаро́ць, -пару́, -по́раш, -по́ра; -пары́; -по́раты; зак., што.

Трохі распароць.

Н. падкладку.

|| незак. надпо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

надпілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.

Распілаваць крыху, не да канца.

Н. дошку.

|| незак. надпіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. надпіло́ўванне, -я, н. і надпіло́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, ж.

на́дпіс, -у, мн. -ы, -аў, м.

Кароткі тэкст, змешчаны на якім-н. прадмеце.

Памятны н.

Н. на канверце.

надпіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны; зак., што.

1. Зрабіць на чым-н. надпіс.

Н. канверт.

Н. кнігу.

2. Змясціць надпіс зверху чаго-н. напісанага, намаляванага.

Н. над радком.

|| незак. надпі́сваць, -аю, -аеш, -ае; наз. надпі́сванне, -я, н.

|| наз. надпі́ска, -і, ДМ -пісцы, мн. -і, -сак, ж.

надпі́ска, -і, ДМ -пісцы, мн. -і, -сак, ж.

1. гл. надпісаць.

2. Тое, што змешчана зверху чаго-н. напісанага.

У рукапісе шмат надпісак.