Verbum

санаві́ты, -ая, -ае (уст.).

1. Які валодае высокім санам.

С. чыноўнік.

2. Уласцівы чалавеку высокага стану; паважны з выгляду.

С. выгляд.

|| наз. санаві́тасць, -і, ж.

білецёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Кантралёр, які правярае ўваходныя білеты.

|| ж. білецёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. білецёрскі, -ая, -ае.

біятлані́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Спартсмен, які займаецца біятлонам.

|| ж. біятлані́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. біятлані́сцкі, -ая, -ае.

бортрады́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Член лётнага экіпажа (самалёта, верталёта і пад.), які падтрымлівае сувязь з зямлёй і адказвае за стан радыёапаратуры.

бу́кса, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (спец.).

Металічная каробка з падшыпнікам, які перадае ціск вагона, паравоза і пад. на вось кола.

|| прым. бу́ксавы, -ая, -ае.

бы́стры, -ая, -ае.

1. Які хутка цячэ, лётае, бегае.

Быстрая плынь.

Б. хлопчык.

2. Жывы, праніклівы (пра вочы, позірк і пад.).

У дзяўчыны быстрыя вочы.

бяспо́лы, -ая, -ае.

Які не мае адзнак полу.

Бясполая істота.

○

Бясполае размнажэнне — форма размнажэння, пры якой арганізм узнаўляе сябе самастойна, без усялякага ўдзелу іншай асобіны.

бяссло́ўны, -ая, -ае.

1. Выказаны без слоў.

Б. дакор.

2. Маўклівы, які лічыць за лепшае не выказваць сваіх думак.

Б. выканаўца.

|| наз. бяссло́ўнасць, -і, ж.

ве́нгры, -аў, адз. венгр, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Венгрыі.

|| ж. венге́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. венге́рскі, -ая, -ае.

в’етна́мцы, -аў, адз. -мец, -мца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва В’етнама.

|| ж. в’етна́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

|| прым. в’етна́мскі, -ая, -ае.