Verbum

няўзбро́ены, -ая, -ае.

Які не мае пры сабе зброі.

◊

Няўзброеным вокам (відаць) —

1) без дапамогі аптычных прыбораў;

2) лёгка і адразу (пра відавочнае, зусім зразумелае).

няўро́блены, -ая, -ае.

Які ніколі або даўно не ўрабляўся (пра зямлю, глебу і пад.).

Яго больш за ўсё хвалявала няўробленая зямля.

|| наз. няўро́бленасць, -і, ж.

пазвано́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

У чалавека і пазваночных жывёл: асноўная частка восевага шкілета, які складаецца са злучаных паміж сабой пазванкоў; з’яўляецца органам апоры.

кхме́ры, -аў, адз. кхмер, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Камбоджы.

|| ж. кхме́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. кхме́рскі, -ая, -ае.

ланалі́н, -у, м.

Тлушч, які атрымліваецца пры прамыўцы воўны, жывёльны воск; выкарыстоўваецца ў медыцыне, вытворчасці касметыкі, парфумерыі.

|| прым. ланалі́навы, -ая, -ае.

Ланалінавая змазка.

Ланалінавае мыла.

латышы́, -о́ў, адз. латы́ш, -а́, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Латвіі.

|| ж. латы́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак.

|| прым. латы́шскі, -ая, -ае.

лезгі́ны, -аў, адз. -гі́н, -а, м.

Народ, які складае частку насельніцтва Дагестана.

|| ж. лезгі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. лезгі́нскі, -ая, -ае.

летуце́нны, -ая, -ае.

1. Які мае схільнасць да летуцення, звязаны з летуценнем.

Летуценная ўсмешка.

2. Створаны ўяўленнем, марай; фантастычны.

Летуценнае шчасце.

|| наз. летуце́ннасць, -і, ж.

ліва́нцы, -аў, адз. ліва́нец, -нца, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Лівана.

|| ж. ліва́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. ліва́нскі, -ая, -ае.

лі́га², -і, ДМ лізе, мн. -і, ліг, ж.

Музычны знак у выглядзе дугі над нотамі, які паказвае, што іх трэба выконваць звязна, без перапынку.