падшэ́ўка, ‑і, ДМ ‑шэўцы; Р мн. ‑шэвак; ж.
Тое, што і падкладка (у 1 знач.). Полы.. вопраткі абвісалі ўніз, з-пад іх спрабавала абвісаць падшэўка. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паква́піць, ‑плю, ‑піш, ‑піць; зак.
Разм. Тое, што і паквапіцца. Ніводзін злодзей не паквапіў бы на Тодарава каня. Крапіва. [Рыгор:] — Кашы падсыпаць трэба, На кашу рыба паквапіць... Кандрусевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паліса́д, ‑у, М ‑дзе, м.
Тое, што і палісаднік. [Умка:] — Я любіла кветкі, і Толя часта прыносіў мне ружы, іх мама яго вырошчвала ў сваім маленькім палісадзе. Карамазаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паляпшэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. паляпшаць — палепшыць, дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. паляпшацца — палепшыцца. // Тое, што паляпшае што‑н. Унесці паляпшэнні ў працэс вытворчасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папабе́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Тое, што і папабегаць. — Як жа гэта — адразу? Мо падумаеце, памяркуеце? — ..Бродаўцы зноў: — Абдумалі, абмеркавалі... — Так што кожны няхай папабегвае... Баранавых.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папапро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што і чаго.
Разм. Тое, што і папапрасіць. — Колькі я папапрошвала цябе, колькі папагрожвала, а ты і вухам не вяла. Пальчэўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папяро́ска, ‑і, ДМ ‑росцы; Р мн. ‑сак; ж.
Разм. Тое, што і папяроса; невялікая тонкая папяроса. Вячэра, зацягваючыся папяроскай, махаў далонню перад тварам, разганяючы дым. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пасвянці́ць, ‑свянчу, ‑свенціш, ‑свенціць; зак., каго-што.
Тое, што і пасвяціць 2 (у 1 знач.). — Хлопчык мой памёр... Ну, як жа без бацюшкі... Хоць зямліцу пасвянціць. Чарот.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паступле́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. паступаць — паступіць (у 1, 3 і 4 знач.).
2. Тое, што паступіла куды‑н. (грашовыя сумы, афіцыйныя матэрыялы). Грашовыя наступленне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
патае́мнік, ‑а, м.
Разм. Тое, што і тайнік. Якуб дастаў з патаемніка кавалак гаспадарчага мыла. Лупсякоў. [Міхалка] рабіў драўляныя скрыначкі з патаемнікамі, якія не кожны мог адчыняць. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)