Verbum

надво́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

Частка двара каля хаты, дома.

Прасторны н.

надво́р’е, -я, н.

Стан атмасферы ў пэўны час у пэўным месцы.

Зводка надвор’я.

надво́рны, -ая, -ае.

1. Размешчаны ў межах сядзібы.

Надворныя будынкі.

2. Той, што выходзіць на двор, знадворны.

Надворная сцяна.

3. Тое, што і знешні (у 2 знач.).

Надворная замкнёнасць.

4. Такі, якога яшчэ не паставілі на адкорм (пра свіней).

Надворныя парасяты.

○

Надворны саветнік — у дарэвалюцыйнай Расіі: цывільны чын сёмага класа.

надвяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак., што.

1. Падоўжыць вязаннем.

Н. кофту.

2. Прывязаць да чаго-н. дадатковы кавалак.

Н. шнурок.

|| незак. надвя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. надвя́званне, -я, н. і надвя́зка, -і, ДМ -зцы, ж.

надвячо́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

Пара перад самым вечарам.

Ціхі н.

|| прым. надвячо́ркавы, -ая, -ае.

надвячо́ркам, прысл.

Перад самым надыходам вечара.

З паходу вярнуліся н.

надвячэ́рні, -яя, -яе.

Які бывае перад заходам сонца, перад вечарам.

Надвячэрняя цішыня.

на́дгаладзь, прысл. (разм.).

Не поўнасцю наядаючыся, хочучы есці.

Леглі спаць н.

надгарта́ннік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тонкі доўгі храсток, які дапамагае закрываць гартань пры ядзе.

|| прым. надгарта́нны, -ая, -ае.

надгарэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ры́ць; зак.

Часткова згарэць.

Надгарэла лучына.

|| незак. надга́рваць, -ае і надгара́ць, -а́е.