Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hínken
vi
1) кульга́ць, чыкільга́ць
2) не ісці́ на лад
es hinkt damít — спра́ва не ла́дзіцца
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Gánze
subn -n цэ́лае, суку́пнасць
aufs ~ géhen* — ісці́ на ўсё
als ~s genómmen — узя́тае ца́лкам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ánschicken
(sich) збіра́цца, ме́рыцца (што-н. рабіць)
er schíckte sich an zu géhen — ён збіра́ўся ісці́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Léinwand
f -
1) палатно́
2) кіно экра́н
über die ~ géhen* — дэманстрава́цца ў кіно́, ісці́ на экра́не
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Militär
n -s вайско́ўцы, вае́нныя
beim ~ sein — быць на вайско́вай слу́жбе
zum ~ géhen* — ісці́ ў а́рмію
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Жло́каць, жлокта́ць ’піць, хлябтаць’ (Нас.). Рус.смал., ніжнегар., уладз.жло́кта́ть, в.-луж.žłokać, žłopać, н.-луж.žłokaś, польск.дыял.żłopać ’тс’, славен.žloptati ’ісці хлюпаючы, пляскацца’. Кантамінацыя лопаць і локаць2, локтаць з экспрэсіўным пасіленнем праз «прэфікс» ж‑ (і «суфікс» ‑та‑). Не выключана і другасная сувязь з жлукціць2, жлуктаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
*Пахо́дны, похо́дны ’прыдатны, выгодны’ (ТС), драг.походно́ ’зручна, добра, выгодна для хадзьбы’ (Клім.). Узыходзіць да прасл.xodьnъ(jь): славен.hȏden ’лёгкі на ногу, ходкі’, чэш.chodný, в.-луж.khódny, н.-луж.chódny, польск.chodny ’ходкі’, балг.ўре́миту й ходну ’самы час ісці’, — якое пазней кантамінавала з poxodъ ’паход, выхад, гулянне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пластава́ць ’паўзці па-пластунску’ (ТСБМ; ворап., маст., Сл. ПЗБ; Нар. Гом., Стан.). Першапачаткова азначала ’ляжаць пластом (пра чарнаморскіх казакоў)’, параўн. укр.пла́стати ’паўзці’, ’ісці грузнуўшы, вязнуць’, ’падкрадвацца’, бел., рус.пласту́н ’разведчык, які рухаецца пластом’: пластуны ляжаць пластом у чаратах і плаўнях, падпільноўваючы ворага і патаемна падпаўзаючы да яго (Даль, 3, 121).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
исходи́тьIIнесов.
1.(выходить откуда-л.) уст. выхо́дзіць, ісці́;
2.(от кого, чего, из чего — иметь источником) выхо́дзіць, пахо́дзіць; (идти)ісці́;
све́дения исхо́дят из достове́рных исто́чников зве́сткі іду́ць (пахо́дзяць) з вераго́дных крыні́ц;
от цветка́ исхо́дит арома́т ад кве́ткі ідзе́ пах;
слух исхо́дит от него́ чу́тка ідзе́ (пахо́дзіць) ад яго́;
3.(основываться на чём-л.) зыхо́дзіць, выхо́дзіць;
исходи́ть из предположе́ния зыхо́дзіць з меркава́ння.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)