крэці́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Хворы на крэцінізм (у 1 знач.).
2. Пра разумова абмежаванага, тупога чалавека (лаянк.).
|| ж. крэці́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. крэці́нскі, -ая, -ае (да 2 знач.; разм.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
паўлі́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
Птушка сямейства фазанавых са стракатым апярэннем надхвосця ў самцоў.
|| прым. паўлі́навы, -ая, -ае.
Варона ў паўлінавым пер’і (перан.: пра чалавека, які лічыць сябе больш важным, чым ёсць на самай справе; іран.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ту́ша, -ы, мн. -ы, туш, ж.
1. Асвежаванае і выпатрашанае цела забітай жывёліны.
Т. авечкі.
2. Пра вялікага, поўнага чалавека (разм., неадабр.).
|| памянш. ту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж. (да 1 знач.).
Т. труса.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
эпітэ́лій, -ю, м. (спец.).
Тканка, якая пакрывае паверхню цела, высцілае сценкі поласцей і ўнутраных полых органаў, слізістыя абалонкі чалавека і жывёл, а таксама покрыва з танкасценных клетак, якое высцілае некаторыя ўнутраныя поласці раслін.
|| прым. эпітэлія́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
неабмежава́ны, ‑ая, ‑ае.
Такі, якому не ўласціва абмежаванне ў чым‑н. Неабмежаваная колькасць. Неабмежаваная ўлада. □ Мастацкая літаратура заклікана адлюстроўваць усе сферы дзейнасці чалавека, значыць, і выяўленчыя сродкі яе практычна неабмежаваныя. Юрэвіч. [Вялікая Кастрычніцкая сацыялістычная рэвалюцыя] стварыла ўсе ўмовы для неабмежаванага росквіту творчых сіл і магчымасцей чалавека. Шматаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шавіністы́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да шавінізму, шавіністаў, уласцівы ім. Шавіністычныя погляды. Шавіністычныя лозунгі. □ Капіталізм з яго эксплуатацыяй чалавека чалавекам, з яго шавіністычнай і расісцкай ідэалогіяй, з уласцівым яму маральным упадкам, разгулам спекуляцыі, карупцыі, злачыннасці разбэшчвае грамадства, сям’ю, чалавека. Праграма КПСС.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Паня́цце ’адна з форм адлюстравання свету ў мысленні чалавека; уяўленне аб чым-н.; веданне чаго-н.’ (ТСБМ). З рус. поня́тие ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 40).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
По́круцень ’вяртлявы хлапец’ (Арх. Бяльк.). Ад по- і круцень, параўн. круцень ’вір’ (Яшк.), да круціцца, круціць (гл.). Параўн. яшчэ рус. по́верть ’пра легкадумнага чалавека’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зладзеява́ты, ‑ая, ‑ае.
Схільны да зладзейства; жулікаваты (пра чалавека). // Падобны на зладзейскі; хітры, скрыты. Зладзеяватая ўхмылка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
злоязы́чнік, ‑а, м.
Уст. Пра чалавека, схільнага да злых нагавораў, рэзка адмоўнай ацэнкі каго‑, чаго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)