stáatenlos

a які́ не ма́е грамадзя́нства, асо́ба без грамадзя́нства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ámtmann

m -es, -männer або -leute службо́вая асо́ба, чыно́ўнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Кіраўні́чы ’асоба, якая кіруе работай ці грамадой’ (КЭС, лаг.). Гл. кіраваць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Містрыпі́чка ’рухавая, гаваркая асоба з тоненькім галаском’ (полац., Нар. лекс.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lightweight

[ˈlaɪtweɪt]

n.

1) асо́ба вагі́ ніжэ́йшай за сярэ́днюю

2) баксёр лёгкай вагі́

3) informal неўплыво́вая асо́ба, невялі́кая шы́шка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дацэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Вучонае званне выкладчыка вышэйшай навучальнай установы або супрацоўніка навуковай арганізацыі, якое папярэднічае прафесару, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. дацэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыплама́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

Асоба, якая ўзнагароджана дыпломам (у 2 знач.).

Д. міжнароднага конкурсу піяністаў.

|| ж. дыплама́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

|| прым. дыплама́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марша́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м. (гіст.).

1. Вышэйшая службовая асоба ў Вялікім Княстве Літоўскім і Рэчы Паспалітай.

2. У Беларусі ў 19 ст: выбраны з ліку шляхты кіраўнік губерні або павета.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інкаса́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая займаецца прыёмам грошай ад арганізацый і ўстаноў для здачы іх у банк, а таксама машына, якая перавозіць такую асобу.

|| прым. інкаса́тарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інстру́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Службовая асоба, якая інструктуе каго-, што-н.

І. фізкультуры.

І. па турызме.

|| ж. інстру́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. інстру́ктарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)