Verbum

нагнаі́ць, -гнаю́, -гно́іш, -гно́іць; -гно́ены; зак.

1. што. Выклікаць нагнаенне чаго-н.

Н. рану.

2. чаго. Згнаіць у нейкай колькасці.

нагна́ць, -ганю́, -го́ніш, -го́ніць; -гані́; -гна́ны; зак.

1. каго-што. Ідучы, едучы і пад., дагнаць.

Н. уцекача.

2. перан., каго-што. Дагнаць каго-н. у поспехах, развіцці, выніках.

Н. таварышаў па вучобе.

3. што і без дап. Выканаць тое, што не было зроблена ў свой час.

Н. упушчанае.

4. каго-чаго, што. Сагнаўшы, сабраць у адным месцы.

5. часцей безас., што і чаго. Прыгнаць, нанесці (пра дождж, снег і пад.).

Вецер нагнаў хмар.

Не нагнала б (безас.) дажджу.

6. перан., што і чаго. Унушыць каму-н. якое-н. пачуццё.

Н. страху.

Н. смутку.

7. што і чаго. Выклікаць рэзкае павелічэнне якім-н. спецыяльным прыёмам.

Н. тэмпературу.

8. што і чаго. Нацерці.

Н. мазалёў.

9. што. Набіць што-н. на што-н.

Н. абручы на бочку.

10. чаго. Нагатаваць перагонкай.

Н. бочачку спірту.

◊

Нагнаць аскому (разм., неадабр.) — адчуць непрыемнасць ад чаго-н. збітага, нуднага.

|| незак. наганя́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

нагну́цца, -гну́ся, -гне́шся, -гне́цца; -гнёмся, -гняце́ся, -гну́цца; -гні́ся; зак.

Нахіліцца над кім-, чым-н.

Н. над дзіцем.

Галіна нагнулася.

|| незак. нагіна́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

нагну́ць, -гну́, -гне́ш, -гне́; -гнём, -гняце́, -гну́ць; -гні́; -гну́ты; зак.

1. што. Сагнуўшыся, нахіліць, накіраваць уніз.

Н. галаву.

Н. галінку дрэва.

2. чаго. Нарабіць, нарыхтаваць нейкую колькасць чаго-н. гнутага.

Н. дуг.

|| незак. нагіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 знач.); наз. нагіна́нне, -я, н.

нагнясці́, -гняту́, -гняце́ш, -гняце́; -гняцём, -гнецяце́, -гняту́ць; -гняці́; зак., што і чаго.

Пры дапамозе ціску перамясціць і сканцэнтраваць у абмежаванай прасторы (газ, вадкасць).

Н. паветра.

|| незак. нагнята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. нагнята́нне, -я, н.

нагнята́льны, -ая, -ае.

Які служыць для нагнятання.

Н. насос.

наго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.

Падстава для чаго-н., выпадак.

Выдалася такая н.

наго́йсацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Уволю, многа пагойсаць; набегацца.

Н. за дзень.

наго́р’е, -я, мн. -і, -яў, н.

Узвышаная мясцовасць, якая спалучае пласкагор’і, горныя хрыбты і даліны.

наго́рны, -ая, -ае.

1. Горны, які знаходзіцца ў гарах.

Н. ручай.

2. Гарысты, высокі.

Н. бераг ракі.