Verbum

нагляда́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая наглядае за кім-, чым-н.

Ваенны н.

|| ж. нагляда́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. нагляда́льніцкі, -ая, -ае.

нагляда́льны, -ая, -ае.

1. Уважлівы, які ўмее добра назіраць, падмячаць.

Н. чалавек.

2. Які служыць для наглядання за кім-, чым-н.

Н. пункт.

|| наз. нагляда́льнасць, -і, ж. (да 1 знач.).

нагляда́нне, -я, н.

1. гл. наглядаць.

2. Тое, што заўважана ў працэсе вывучэння, разгляду чаго-н., назіранняў над чым-н.

Жыццёвыя нагляданні.

нагляда́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

1. Бываць, здарацца, назірацца.

Наглядаюцца памылкі ў працы.

2. Адзначацца.

Наглядаецца зніжэнне захворванняў на грып.

нагляда́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. каго-што, за кім-чым, з дадан. сказам і без дап. Уважліва сачыць вачыма за кім-, чым-н.

Н. зацьменне сонца.

Н. за палётам буслоў.

2. за кім-чым. Вывучаць, даследаваць.

Н. за развіццём падзей, што адбываюцца ў грамадстве.

3. за кім-чым. Ажыццяўляць нагляд.

Н. за дзецьмі.

Н. за парадкам.

|| наз. нагляда́нне, -я, н.

нагля́дны, -ая, -ае.

1. гл. нагляд.

2. Заснаваны на паказе таго, што вывучаецца.

Н. метад навучання.

Наглядныя дапаможнікі.

3. Пераканаўчы; такі, які можна наглядаць.

Н. прыклад.

Наглядная агітацыя.

|| наз. нагля́днасць, -і, ж.

нагля́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які за кім-, чым-н. наглядае.

|| ж. нагля́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. нагля́дчыцкі, -ая, -ае.

наглянцава́ць гл. глянцаваць.

нагнае́нне, -я, н.

1. гл. нагнаіцца.

2. Гнайнік, нарыў.

Мясцовае н.

нагнаі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -гно́іцца; зак.

Стаць гнойным.

Рана нагнаілася.

|| незак. нагно́йвацца, -аецца.

|| наз. нагнае́нне, -я, н.