пекці́навы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае ў сабе пекцін або з’яўляецца састаўной часткай пекціну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

некро́з, ‑а, м.

Спец. Амярцвенне групы клетак, органа або яго часткі ў жывым арганізме.

[Грэч. nékrōsis — амярцвенне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нектарано́сны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да раслін, што выдзяляюць нектар (цукрысты сок).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неправаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які не мае юрыдычных правоў і няздольны несці юрыдычныя абавязкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадво́іць, ‑двою, ‑двоіш, ‑двоіць; зак., што.

Спец. Узараць другі раз. Перадвоіць папар перад сяўбою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадыскантава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Спец. Зрабіць дысконт (у 1 знач.). Перадыскантаваць вэксалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перазалі́ць, ‑залю, ‑золіш, ‑золіць; зак., што.

Спец. Сапсаваць празмерным заленнем. Перазаліць шкуру. Перазаліць бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пікета́ж, ‑у, м.

Спец. Выбар пунктаў на мясцовасці і адзначэнне іх калкамі пры нівеліраванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планісфе́ра, ‑ы, ж.

Спец. Карта зямной або нябеснай сферы ў выглядзе паўшар’яў. Зямная планісфера.

[Лац. planum — паверхня, плоскасць і spháira — шар.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

планкто́навы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да планктону, які з’яўляецца планктонам. Планктонавыя арганізмы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)