Verbum

дарэ́мны, -ая, -ае.

1. Які не прыносіць жаданых вынікаў; марны.

Дарэмныя спробы.

Дарэмныя надзеі.

2. Беспадстаўны, беспрычынны.

Дарэмная трывога.

3. Атрыманы дарма, бясплатны.

Д. хлеб.

|| наз. дарэ́мнасць, -і, ж.

дастатко́вы, -ая, -ае.

1. Якога хапае для чаго-н., які задавальняе пэўныя патрэбы.

Дастатковая колькасць сыравіны.

Дастатковая падрыхтоўка.

2. У патрэбнай ступені абгрунтаваны.

Дастатковыя падставы.

|| наз. дастатко́васць, -і, ж.

дасто́йны, -ая, -ае.

1. Які заслугоўвае, варты чаго-н.

Д. пахвалы.

Д. ганьбавання.

2. Справядлівы, заслужаны.

Дастойная ўзнагарода.

Дастойная сустрэча.

3. Паважаны, шаноўны.

Д. чалавек.

|| наз. дасто́йнасць, -і, ж.

дзі́ўны, -ая, -ае.

1. Які выклікае здзіўленне; нябачаны.

Малому прысніўся д. сон.

Дзіўна (прысл.) паводзіць сябе.

2. Цудоўны, чароўны.

Чуецца дзіўная музыка.

Дзіўная купальская ноч.

|| наз. дзі́ўнасць, -і, ж.

до́лата, -а, М -лаце, мн. -ы, -аў, н.

1. Сталярны інструмент для выдзёўбвання дзірак, пазоў і пад.

2. Інструмент, які ўжываецца пры бурэнні горных парод.

|| прым. до́латавы, -ая, -ае.

ды́ктар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік радыё або тэлебачання, які чытае тэкст перад мікрафонам.

|| ж. ды́ктарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак (разм.).

|| прым. ды́ктарскі, -ая, -ае.

дыкта́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Кіраўнік, які карыстаецца неабмежаванай уладай.

2. перан. Той, хто паводзіць сябе ў адносінах да іншых уладарна і нецярпіма.

|| прым. дыкта́тарскі, -ая, -ае.

вал³, -а, толькі адз., м.

У эканоміцы: агульны аб’ём прадукцыі ў вартасным выражэнні, выпушчанай за які-н. пэўны перыяд.

Выканаць план па вале.

|| прым. валавы́, -а́я, -о́е.

В. даход.

во́бразны, -ая, -ае.

Які змяшчае ў сабе вобразы, паказвае што-н. у вобразах; яскравы, яркі, жывы.

Вобразнае абагульненне ўбачанага.

Гаварыць вобразна (прысл.).

|| наз. во́бразнасць, -і, ж.

В. паэтычнай мовы.

выраша́льны, -ая, -ае.

1. Такі, які можна вырашыць (у 2 і 3 знач.).

Вырашальная праблема.

2. Рашаючы, галоўны, найбольш важны.

В. перыяд у жыцці народа.

|| наз. выраша́льнасць, -і, ж.