парапераграва́льнік, ‑а, м.

Спец. Апарат у кацельным агрэгаце, прызначаны для атрымання перагрэтай пары ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надзіма́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для надзімання чаго‑н. паветрам. Надзімальны кампрэсар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надсяме́йства, ‑а, н.

Спец. Сістэматычная адзінка, якая аб’ядноўвае групу сямействаў ўнутры атрада. Надсямейства кошак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

надхрасто́чніца, ‑ы, ж.

Спец. Знадворны слой злучальнай тканкі храстка ў пазваночных жывёл і чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назалізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Спец. Надаць (надаваць) гуку насавое адценне.

[Ад лац. nasalis — насавы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

накапля́льнік, ‑а, м.

Спец. Устройства, апарат, якія даюць магчымасць запасіць што‑н. Накапляльнік энергіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намагра́фія, ‑і, ж.

Спец. Раздзел матэматыкі, які аб’ядноўвае тэорыю і практычныя спосабы пабудовы намаграм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нафтахі́мія, ‑і, ж.

Спец. Галіна прамысловасці, якая займаецца хімічнай перапрацоўкай нафты і прыродных газаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасы́л, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. пасылаць — паслаць ​1 (у 3, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ўзны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да паўзы (у 3 знач.). Паўзны знак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)