шырокі рэмень са скуры ці моцнай тканіны, які перакідваецца цераз плячо пры перацягванні, пераносцы грузу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пратарго́л
[ад прат(эіны) + лац. arg(entum) = срэбра + -ол]
лекавы прэпарат у выглядзе вадкасці або мазі, які ўжываецца пры хваробах вачэй, скуры і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
ро́жа
(ст.-польск. roźa, ад лац. rosa = ружа)
1) інфекцыйная хвароба, якая характарызуецца вострым запаленнем скуры або слізістых абалонак;
2) тое, што і ружа.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
рэсо́рбцыя
(н.-лац. resorptio, ад лац. resorbere = паглынаю)
пранікненне рэчываў у арганізм жывёл і чалавека праз паверхню скуры, слізістыя абалонкі, клетачныя мембраны шляхам дыфузіі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
pore
I[pɔr]
v.
1) пі́льна, ува́жна ўзіра́цца, прыгляда́цца
2) шмат і стара́нна вучы́цца
poring over books — паглы́біцца ў кні́гі
3) засяро́джана ду́маць або́ разважа́ць
II[pɔr]
n.
по́ра f. (у ску́ры, у расьлі́нах), сітаві́на f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ле́і1 ’падцяжкі ў штанах’ (Сцяшк.). Да шле́йкі (гл.).
Ле́і2 ’нашыўкі з моцнай тканіны або скуры на тых месцах пераважна кавалерыйскіх штаноў, якія хутка праціраюцца’, ’абшыўка ў штанах’ (ТСБМ, Сцяшк.; слуц., міёр., Нар. словатв.), польск.сувалк.lei̯a ’скурай абшытыя штаны’, podlejowaś spodnie — naszyć lei. Паходзіць з франц.lé ’полка палатна, тканіна паміж пругамі’ (ТСБМ, 3, 33).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ляпа́сы ’сандалеты’ (навагр., Сцяшк. Сл.). Генетычна роднаснымі з’яўляюцца рус.алан.ле́пес ’акравак, кавалачак тканіны, футра, скуры’, пск., валаг. і паўн.-рус.ле́пень, лепе́нь, липе́нь, а таксама рус.ле́пест (з пашыранай асновай на ‑es), цвяр., валаг., ленінгр.ле́песть ’тс’, новасіб. ’ступня нагі’, алан., валаг.ля́пах, ляпа́к ’акравак’, літ.lepetà ’лапа’, лат.ļepata ’акравак’. Больш падрабязна гл. Фасмер (2, 482).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пупя́лькі ’палявы хвошч, Equisetum arvense L.’ (воран., ЛА, 1). Хутчэй за ўсё запазычаю з літоўскай мовы, пра што сведчыць акцэнтуацыя; параўн., аднак, польск.pąpel, pępel ’вадыр на скуры’ (< *рор‑уІь, Банькоўскі, 2, 521), што можа адпавядаць балтыйскай форме тыпу pupelė ’фасоля’ (параўн. pupa ’боб’, pupuolė ’пупышка’) — для расліны характэрна патаўшчэнне на канцы сцябла, якое нагадвае шышачку.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ігніпункту́ра
(ал лац. ignis = агонь + punctura = укол)
1) спосаб лячэння бародавак, мазалёў і некаторых пухлін прыпяканнем распаленым металам;
2) метад кітайскай народнай медыцыны, прыпяканне скуры ў пэўных пунктах тлеючымі палачкамі з сухога палыну.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
mydło
н.
1. мыла;
mydło dla dzieci — дзіцячае мыла;
mydło do skóry suchej — мыла для сухой скуры;
2.разм. пустое поле (у даміно)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)