апендыкуля́рыі

(н.-лац. appendicularia, ад лац. appendicula = дадатак)

клас марскіх хордавых жывёл падтыпу тунікатаў пашыраны пераважна ў верхніх слаях вады.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

веро́ніка

(н.-лац. veronica)

травяністая расліна сям. залознікавых, пашыраная пераважна ва ўмераных і халодных зонах; некаторыя віды вырошчваюцца як дэкаратыўныя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

геастрато́гія

(ад геа- + стратэгія)

разгляд значэння прыроднага асяроддзя ў дачыненні да праблемы экалагічнага, эканоміка-палітычнага дабрабыту, пераважна ў міжнародным маштабе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кіфо́з

(гр. kyphos = згорблены)

мед. скрыўленне хрыбта, пераважна груднога аддзелу, выпукласць назад пры некаторых захворваннях касцявой, мышачнай і нервовай сістэмы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

ксілагра́фа

(н.-лац. xylographa)

накіпны лішайнік сям. агарыевых, пашыраны пераважна ў Паўн. паўшар’і; трапляецца на драўніне елак, на ствалах бяроз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

манцані́т

(ад іт. Monzoni = назва гары ў Альпах)

магматычная горная парода, якая складаецца пераважна з каліевага палявога шпату і плагіяклазу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мікрасе́йсмы

(ад мікра- + гр. seismos = землетрасенне)

ваганні зямной паверхні нязначнай амплітуды, абумоўленыя пераважна атмасфернымі працэсамі (дзеяннем цыклонаў, тайфунаў і інш ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пармеза́н

(фр. parmesan, ад іт. Parma = назва іт. горада)

сорт італьянскага цвёрдага сыру, які ўжываецца пераважна як прыправа да страў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

пі́лаў-лава

(ад англ. pillow = падушка + лава)

лава, якая вылілася пераважна ў ваду; мае форму шароў, эліпсоідаў са шкляной паверхняй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

плагіятэ́цый

(н.-лац. plagiothecium)

лістасцябловы мох сям. плагіятэцыевых, які расце пераважна ў лясах на глебе, гнілой драўніне, на камлях дрэў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)