кумі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Статуя язычніцкага бажаства; ідал.

2. перан. Той (тое), хто (што) з’яўляецца прадметам асаблівага захаплення і пакланення (высок. і іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

пражэкцёрскі, ‑ая, ‑ае.

Іран. Які мае адносіны да пражэкцёра, пражэкцёрства. Пражэкцёрскія планы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чынанача́лле, ‑я, н.

Уст. іран. Іерархія чыноў ​1. Адносіны, заснаваныя на чынаначаллі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

néunmalklug

іран. усяве́дны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

арэапа́г, -а, м. (кніжн.).

1. Вышэйшы орган судовай і палітычнай улады ў старажытных Афінах.

2. перан. Сход аўтарытэтных асоб для рашэння якіх-н. пытанняў (іран.).

Вучоны а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

адстаўны́, -а́я, -о́е.

1. Які знаходзіцца ў адстаўцы.

А. маёр.

2. разм. Якога адхілілі.

А. кавалер.

◊

Адстаўной казы барабаншчык (разм., іран.) — чалавек, з якім ніхто не лічыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

уда́ча, -ы, мн. -ы, уда́ч, ж.

Поспех, патрэбны або жаданы зыход справы.

Нечаканая ў.

Пажадаць удачы.

Ну і ў.! (таксама перан.: такі ўжо ўрадзіўся, няўдаліца; разм., іран.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

буквае́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Іран. Жан. да букваед.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расфуфы́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. іран. Занадта пышна і без густу адзецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чынашанава́нне, ‑я, н.

Уст. іран. Празмернае шанаванне малодшымі старшых па службе, чыну, званню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)