ізагра́фія

(ад іза- + -графія)

1) дакладнае ўзнаўленне якіх-н. пісьмён, рукапісаў, почыркаў і інш.;

2) іканапіс.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізакатаба́зы

(ад іза- + гр. katabasis = рух уніз, спуск)

ізалініі апускання зямной кары ў працэсе векавых ваганняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізатэрмі́я

(ад іза- + -тэрмія)

пастаянства тэмпературы цела чалавека або цеплакроўнай жывёліны, якое забяспечваецца фізіялагічнымі механізмамі тэрмарэгуляцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізахро́нны

(ад іза- + гр. chronos = час)

роўны па працягласці ў часе чаму-н. іншаму, аднолькавай працягласці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізаакта́н

(ад іза- + актан)

насычаны вуглевадарод, бясколерная вадкасць з пахам бензіну, якая выкарыстоўваецца для вырабу авіяцыйнага бензіну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізабута́н

(ад іза- + бутан)

арганічнае злучэнне, якое адрозніваецца ад бутану толькі змяшчэннем вугалю і вадароду ў часцінцы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізато́ны

(ад іза- + гр. tonos = напружанне)

атамы розных хімічных элементаў, у ядрах якіх ёсць аднолькавая колькасць нейтронаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізатэ́ра

(ад іза- + гр. theros = лета)

лінія на карце, якая злучае месцы з аднолькавай сярэдняй тэмпературай лета.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізаго́ны

(гр. іза- + -гон)

ізалініі арыентацыі пэўнай фізічнай велічыні (напр. у метэаралогіі — напрамак ветру, у астраноміі — сонечнага зацьмення).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізацыяні́ды

(ад іза- + цыяніды)

арганічныя вытворныя ізамернай формы сінільнай кіслаты; выкарыстоўваюцца для атрымання розных злучэнняў, што маюць азот.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)