бяз’я́дзерны

1. (у якім адсутнічае ядро) kérnlos;

2. паліт. (у якім адсутнічае ядзерная зброя) kérnwaffenfrei;

бяз’я́дзерная зо́на kérnwaffenfreie [atómwaffenfreie] Zóne

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нуклео́ід

(ад лац. nucleus = ядро + -оід)

скапленне ядзернага рэчыва бактэрыяльнай клеткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бедната́, ‑ы, ДМ ‑наце, ж.

1. зб. Бедныя людзі, беднякі. [Вераб’ёў:] — Калі бедната прагне .. [зямлі], то даць трэба. Дуброўскі. // Беднае сялянства, якое эксплуатавалі кулакі. [Лаўрыновіч:] — Бедната ў калгасе — гэта тое ядро, на якое партыя апіраецца ў калгасным будаўніцтве. Лобан.

2. Тое, што і беднасць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kernel

[ˈkɜ:rnəl]

n.

1) ядро́ n. (арэ́ха); зе́рне n., зе́рнетка, зярня́тка n. (жы́та, пшані́цы)

2) сярэ́дняя або́ найважне́йшая ча́стка; су́тнасьць f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

БАРЫСФЕ́РА

(ад грэч. barys цяжкі + сфера),

унутраная частка зямнога шара, якая складаецца з ядра Зямлі і мантыі Зямлі. Часта пад барысферай разумеюць толькі ядро Зямлі. Гл. таксама Геасферы.

т. 2, с. 334

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нуклеа́рны

(н.-лац. nuclearis, ад лац. nucleus = ядро)

які мае адносіны да ядра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нукло́н

(ад лац. nucleus = ядро)

агульная назва часціц атамнага ядра — пратонаў і нейтронаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыто́н ​1, ‑у, м.

У музыцы — інтэрвал, які мае аб’ём у тры тоны (павялічаная кварта або паменшаная квінта).

[Грэч. tritonon ад tri- — у складаных словах тры і tónos — тон.]

трыто́н ​2, ‑а, м.

1. Хвастатае земнаводнае сямейства саламандраў, якое нагадвае яшчарку.

2. У старажытнагрэчаскай міфалогіі — сын бога мора Пасейдона з чалавечым целам і хвастом рыбы.

[Грэч. tritōn.]

трыто́н ​3, ‑а, м.

Ядро атама трытыю.

[Грэч. tritōn.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мегакарыяцы́ты

(ад мега + гр. karyon = ядро + -цыты)

буйныя клеткі касцявога мозгу, якія ўтвараюць трамбацыты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нуклеі́н

(ад лац. nucleus = ядро)

арганічнае рэчыва, багатае фосфарам, якое змяшчаецца ў клетачных ядрах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)