Вярэ́ці ’месца на два ці чатыры бакі абапал чаго-небудзь’ (ст.-дар., Яшк.). Да вярэ́цея (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

чатырохгра́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае чатыры грані. Чатырохгранная прызма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохпавярхо́вы, ‑ая, ‑ае.

Вышынёй у чатыры паверхі. Чатырохпавярховы будынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чатырохвале́нтны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які здольны звязаць чатыры атамы вадароду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

víereinhálb

num чаты́ры з паловай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

víermal

adv (у) чаты́ры разы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

víerundeinhálb

num чаты́ры з пало́вай

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

кватэрніе́ны

(фр. quaternion, ад лац. quaterni = па чатыры)

сістэма лікаў, што мае чатыры адзінкі, для якой справядлівыя ўсе асноўныя законы дзеянняў, акрамя камутатыўнага закона множання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

два, двух, двум, двума́, (аб) двух, м. і н.; дзве, дзвюх, дзвюм, дзвюма́, (аб) дзвюх, ж., ліч. кольк.

Лік, лічба і колькасць 2.

Двойчы д. — чатыры.

Напісаць лічбу д.

Д. сярпы.

Дзве хвіліны.

За аднаго бітага двух нябітых даюць (прыказка).

◊

Бачыць на два аршыны пад зямлёй (разм., часта іран.) — адрознівацца вялікай праніклівасцю.

Ні два і ні паўтара (разм.) — пра што-н. няпэўнае.

Як двойчы два (чатыры) — бясспрэчна, зразумела, ясна.

|| парадк. другі́, -о́е, -а́я.

Д. год.

Д. па парадку.

Другога мая.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

счацвяры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Злучыць па чатыры. Счацвярыць кулямёты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)