drag2 [dræg] v.
1. цягну́ць, валачы́
2. цягну́цца, пле́сціся, валачы́ся
♦
drag one’s feet мару́дзіць
drag down [ˌdrægˈdaʊn] phr. v. цягну́ць уніз (таксама перан.)
drag on [ˌdrægˈɒn] phr. v. цягну́ць; цягну́цца; заця́гвацца;
The performance dragged on until eleven. Спектакль зацягнуўся да адзінаццаці гадзін.
drag out [ˌdrægˈaʊt] phr. v.
1. выця́гваць (таксама перан.);
They dragged the truth out of him. Яны выцягнулі з яго праўду.
2. расця́гваць; расця́гвацца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
каніце́ль, ‑і, ж.
1. Вельмі тонкая металічная, звычайна залатая або сярэбраная, ніць для вышывання. На Мсціслава і пана Адама пацягнуўся з вышыні паток струменьчыкаў, падобных на залацістую каніцель, аблытаў іх, зрабіў залацістыя валасы Маеўскага рыжымі. Караткевіч.
2. перан. Разм. Нудная зацяжная справа, валакіта. — Бачыш, у брыгадзе і з ворывам дрэнь, і з фермай не клеіцца, і з куратнікам каніцель. Гурскі. // Дарэмная трата часу.
•••
Цягнуць (разводзіць) каніцель гл. цягнуць.
[Фр. cannetille.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пуло́вер
(англ. pull-over, ад pull = цягнуць + over = зверху)
трыкатажны світэр без каўняра і засцежак.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
ociągać się
незак. марудзіць, валыніць, цягнуць валынку
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
dociągać
незак. дацягваць, цягнуць;
dociągać żywota — дажываць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pociągać
незак.
1. цягнуць; тузаць;
pociągać za sznurek — цягнуць за вяровачку;
2. пакрываць;
pociągać drzewo pokostem — пакрываць дрэва пакостам;
3. перан. прыцягваць; прывабліваць; цягнуць;
pociągać kogo do odpowiedzialności — прыцягваць каго да адказнасці;
4. выклікаць; цягнуць (за сабой)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
вяро́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы; Р мн. ‑ровак; ж.
Звітыя, скручаныя ў выглядзе шнура пасмы (пянькі, лёну і пад.). Канапляныя вяроўкі. Увязаць воз вяроўкай.
•••
Біць вяроўкі з каго гл. віць.
Вяроўка плача па кім — пра таго, хто заслугоўвае пакарання.
З ветру вяроўкі віць гл. віць.
Загуляць на вяроўках гл. загуляць.
І на вяроўцы не зацягнеш каго гл. зацягнуць 1.
Сам на сябе вяроўку суча гл. сукаць.
Цягнуць на вяроўцы каго гл. цягнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ля́мка ля́мка, -кі ж.; (в одежде — обычно) шле́йка, -кі ж.;
◊
тяну́ть (тере́ть) ля́мку цягну́ць ля́мку;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
выця́гвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да выцягнуцца.
2. Везці, цягнуць з вялікім напружаннем. Конь аж выцягваўся ў аглоблях.
3. Зал. да выцягваць (гл. выцягнуць у 1–9, 11, 12 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
по́цягам, прысл.
Разм. Цягнучы, валочачы па зямлі; волакам. Дзе на руках, дзе поцягам яны перанеслі Васіля Іванавіча ў роў. Лынькоў. Раўчук так абмялеў, што мы, параіўшыся, вырашылі цягнуць лодку поцягам па зямлі. Ігнаценка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)