нестро́йный

1. нястро́йны; (нескладный) нязгра́бны;

2. (несогласный — о звуках, речи) нязла́джаны; (нескладный) няскла́дны; (беспорядочный) бязла́дны;

нестро́йный хор нязла́джаны (няскла́дны) хор;

нестро́йный го́вор няскла́дная (бязла́дная) гаво́рка (гамо́нка);

3. (беспорядочный) нястро́йны; бязла́дны;

нестро́йные ряды́ нястро́йныя (бязла́дныя) рады́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нязла́джаны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адбываецца неадначасова, нядружна. Нязладжаная работа. Нязладжаная страляніна.

2. Пазбаўлены гармоніі, несуладны. Нязладжаны хор. □ Пяюць [хлопцы] з ахвотай, самааддана, хоць галасы нязладжаныя — не паспелі спецца. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Караго́д, рус. корогод, укр. корогод. Варыянты ад харавод (рус. хоровод, якое да хор (< грэч. χορός ’групавы танец’) і вадзіць. Змена ‑х‑ на ‑к‑ і ‑в‑ на ‑г‑ не мае тлумачэння (Фасмер, 2, 332–333).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клір м. царк.

1. (служыцелі) Klérus m -, Géistlichkeit f -;

2. (хор) Kírchenchor [-ko:r] m -(e)s, -chöre

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

піяні́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Музыкант, які іграе на фартэпіяна. Яго [Джорджэ Энеску] нястомная канцэртная дзейнасць дырыжора, скрыпача і нярэдка піяніста рана прынесла яму сусветную вядомасць. «Беларусь». Выступалі піяніст, скрыпач, спяваў хор. Мядзёлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chorus [ˈkɔ:rəs] n.

1. хор, калекты́ў спевако́ў

2. музы́чны твор для хо́ру

3. прыпе́ў; рэфрэ́н

♦

in chorus хо́рам;

a chorus of loud laughter дру́жны вы́бух сме́ху

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

капэ́ла

(польск. kapela, ад с.лац. capella = капліца)

1) хор, а таксама ансамбль, інструментальны ці змешаны (са спевакоў і музыкантаў);

2) хор пеўчых;

3) каталіцкая ці англіканская капліца ў выглядзе асобнага збудавання, прыбудоўкі да касцёла або ў самім касцёле.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

choir

[ˈkwaɪr]

n.

1) хор -у m.

2) хо́ры pl. only (у царкве́), клі́рас -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

капэ́ла, ‑ы, ж.

1. Хор, а таксама змешаны ансамбль спевакоў і музыкантаў. Дзяржаўная харавая капэла. Капэла бандурыстаў.

2. перан. Разм. Кампанія, група блізка знаёмых асоб. [Віталія] падбівала сваіх акцёраў усёй капэлай пайсці да Сівалоба. Шамякін.

[Лац. capella.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыфо́н

(гр. antiphonos = які гучыць у адказ)

спеў, які выконваюць па чарзе два хоры або саліст і хор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)