Verbum

анлайнавы слоўнік

Ліхатня́ ’дурнота, глупства’, ’непрыемны выпадак’, ’заблытанасць’ (Нас.). Утворана пры дапамозе суфікса ‑ня ад дзеяслова *ліхацець, параўн. укр. лихоти́тися ’рабіцца млосна’, лихоті́ти ’праклінаць, клясці’, рус. урал., сіб., амур. лихо́ти́ть ’нудзіць’, с.-урал. лихоти́ться ’прыхварнуць’, ст.-рус. лихотный (XI ст.) ’шалапутны’, лихоть ’адхіленне’, ст.-польск. lichocić ’даводзіць да нэндзы, вынішчаць, аслабляць’ (XVI ст.), lichotny ’дрэнны, ганебны, незаконны, подлы’, в.-луж. lichoćić ’займацца ліхвярствам’, чэш. lichotiti ’ліслівіць, хваліць’, славац. lichotiť ’дагаджаць’. Паўн.-прасл. lixotiti.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

heap² [hi:p] v.

1. (up) нагрува́шчваць; зва́льваць у гру́ду

2. (on, with) нагружа́ць, напаўня́ць

3. (on, with) засыпа́ць; зава́льваць;

heap praises on smb. захва́льваць, празме́рна хвалі́ць каго́-н.;

heap smb. with presents засыпа́ць каго́-н. падару́нкамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ідэа́льны, ‑ая, ‑ае.

1. У філасофіі — які існуе толькі ў свядомасці, у ідэях, ва ўяўленні.

2. Які адпавядае ідэалу; узвышаны, незямны. [Праекты] былі залішне прыгожыя і ідэальныя і зусім не лічыліся з магчымасцямі часу і людзей. Карпаў.

3. Разм. Вельмі добры, дасканалы, узорны. Ідэальная машына. Ідэальная сям’я. Ідэальныя ўмовы. Ідэальная чысціня. □ — У яго вачах — вы ідэальны чалавек... Ён хваліць вас заўсёды. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пахулі́ць ’даручыць’ (б.-каш., Мат. Гом.). Да па‑ і рус., ц.-слав. хулити ’абвінавачваць, ганіць, знеслаўляць’, хула ’паклёп, абгавор’, якія, аднак, на беларускай тэрыторыі набылі працілеглае значэнне, параўн. хула табе, Божа ’хвала, слава’ (Касп.) < прасл. xula (xuliti), роднаснае з xvala < iʼ©.‑e. *sou‑ /-: su‑ö‑l‑ (гл. Трубачоў, Эт. сл., 8, 115), гл. хваліць. У б.-каш. пахуліць таксама маецца перанос значэння ў станоўчы рэгістр ’даручыць, дазволіць (пільнаваць сад)’ (гл. крыніцу).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

praise² [preɪz] v. хвалі́ць;

The play was praised by the critics when it was first shown. Крытыкі хвалілі п’есу пасля прэм’еры.

♦

praise smb./smth. to the skies ве́льмі расхва́льваць; узно́сіць каго́-н./што-н. да нябёсаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

praise

[preɪz]

пахвала́ f., усхвале́ньне n.

1) хвалі́ць

2) усхваля́ць, выхваля́ць, пахваля́ць; шанава́ць, паважа́ць

to praise God — пакланя́цца Бо́гу

•

- sing the praises of

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

pat² [pæt] v. хло́паць, паля́пваць, пахло́пваць;

pat smb. on the back пахло́пваць каго́-н. па спі́не;

He patted the dog affectionately as he spoke. Размаўляючы, ён пяшчотна гладзіў сабаку.

♦

pat smb. on the back адабра́ць, хвалі́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chwalić się

chwali|ć się

незак. хваліцца;

kto się ~\ ten się gani — хто сябе хваліць, хай таго пярун спаліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

кадзі́ць, каджу, кадзіш, кадзіць; незак.

Раскалыхваючы ў руцэ кадзіла, курыць ладанам або іншымі пахучымі рэчывамі ў час набажэнства. Кадзіць сваім кадзілам дзяк Паперадзе працэсіі. Куляшоў. Вось не забыцца мне ніколі, Як раз угодніку Міколе Служыў малебен поп адзін. Як шчыра ён кадзіў. Крапіва. // перан. Незаслужана, празмерна хваліць каго‑н. Сяджу і думаю: які ж я дзівак быў учора. Часам з некім грымеў, часах некаму ў вочы кадзіў. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

liszka

ж.

1. заал. вусень;

2. паляўн. ліса, лісіца;

każda liszka swój ogon chwali прык. усякі цыган сваю кабылу хваліць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)