пульсі́метр, ‑а, м.

Медыцынскі інструмент для вызначэння скорасці і характару пульсу.

[Ад лац. pulsus — штуршок і mētreō — мера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

букле́т, -а, М -ле́це, мн. -ы, -аў, м.

Друкаванае выданне падарункавага, даведачнага або рэкламнага характару на адным лісце, якое разгортваецца як шырма.

Б. «Літаратурны музей Янкі Купалы».

|| прым. букле́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бо́йкі, -ая, -ае.

1. Рашучы, смелы.

Б. хлопец.

2. Скоры, жвавы.

Б. адказ вучня.

Бойка (прысл.) адказваць на пытанні.

3. Поўны руху, ажыўлены.

Б. рынак.

|| наз. бо́йкасць, -і, ж.

Б. характару.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праспе́кт², -а, М -кце, мн. -ы, -аў, м.

1. Праграма, план чаго-н.

П. новага вучэбнага дапаможніка.

2. Гандлёвае даведачнае выданне рэкламнага характару

|| прым. праспе́ктавы, -ая, -ае і праспе́ктны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Wésensart

f -, -en склад хара́ктару; душэўны склад

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

straightforwardness

[,streɪtˈfɔrwərdnəs]

n.

просталіне́йнасьць f., шчы́расьць, адкры́тасьць f. (хара́ктару)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

good-natured

[,gʊdˈneɪtʃərd]

adj.

до́брага хара́ктару; прые́мны; лаго́дны; нязло́сны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

гно́ма, ‑ы, ж.

Кароткі выраз павучальнага характару, звычайна ў вершаванай форме; афарызм.

[Грэч. gnome.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзеяздо́льны, -ая, -ае.

1. Здольны да дзейнасці.

Д. арганізм.

2. Які мае права на ўчыненне дзеянняў юрыдычнага характару і які нясе адказнасць за свае ўчынкі (спец.).

Д. грамадзянін.

|| наз. дзеяздо́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маніфе́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

1. Урачысты пісьмовы зварот вярхоўнай улады да народа.

2. Пісьмовая адозва з выкладам якіх-н. палажэнняў праграмнага характару.

Літаратурны м.

М. да народаў свету.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)