Verbum

ю́ны, -ая, -ае.

1. Які не дасягнуў сталага ўзросту.

Ю. узрост.

Юнае пакаленне.

Ю. натураліст (юннат).

2. Уласцівы маладым, маладосці.

Юныя сілы.

во́інскі, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да ваеннай справы, ваеннай службы.

Воінская павіннасць.

Усеагульны в. абавязак.

2. Уласцівы воіну (высок.).

Воінская доблесць.

генія́льны, -ая, -ае.

1. Надзелены геніем (у 1 знач.).

Г. пісьменнік.

2. Уласцівы генію, творча дасканалы.

Геніяльная сімфонія Шастаковіча.

|| наз. генія́льнасць, -і, ж.

экзаты́чны, -ая, -ае.

1. Незвычайны, уласцівы далёкім краінам.

2. перан. Дзівосны, вычварны.

Экзатычная прычоска.

Экзатычная знешнасць.

Экзатычна (прысл.) апранацца.

|| наз. экзаты́чнасць, -і, ж.

дэмані́чны, -ая, -ае.

1. Уласцівы дэману; каварны і злы.

Д. смех.

2. перан. Які адмаўляе прынятае ўсімі і адрозніваецца моцным, уладарным характарам.

Дэманічная натура.

дакумента́льны, -ая, -ае.

1. Які з’яўляецца дакументам.

Д. матэрыял.

2. Заснаваны на дакументах, на фактах, уласцівы дакументу.

Д. фільм.

Дакументальная дакладнасць.

|| наз. дакумента́льнасць, -і, ж.

санаві́ты, -ая, -ае (уст.).

1. Які валодае высокім санам.

С. чыноўнік.

2. Уласцівы чалавеку высокага стану; паважны з выгляду.

С. выгляд.

|| наз. санаві́тасць, -і, ж.

сузіра́льны, -ая, -ае.

1. Заняты толькі бяздзейным сузіраннем; пасіўны.

Сузіральная асоба.

2. Схільны да сузірання (у 2 знач.); уласцівы такому чалавеку.

|| наз. сузіра́льнасць, -і, ж.

тытані́чны, -ая, -ае (высок.).

1. Які вызначаецца вялікай фізічнай або духоўнай сілай, розумам, талентам; уласцівы тытану¹ (у 2 знач.).

2. Вялікі па сіле, размаху; грандыёзны.

эгаісты́чны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да эгаізму, да эгаіста, уласцівы ім.

Эгаістычныя паводзіны.

2. Прасякнуты эгаізмам; сябелюбівы.

Эгаістычная асоба.

|| наз. эгаісты́чнасць, -і, ж.