ізапахі́ты

(ад іза- + гр. pachys = тоўсты)

ізалініі таўшчыні геалагічных адкладаў аднаго ўзросту або складу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лі́на

(польск. lina, ад с.-в.-ням. line)

тоўсты канат з валокнаў ці дроту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мясі́сты, -ая, -ае.

1. 3 вялікай колькасцю мяса, які дае многа мяса.

Мясістая частка тушы.

2. Тоўсты целам, поўны.

М. твар.

3. перан. Які мае багатую, сакавітую мякаць (пра плады).

Мясістыя ягады.

|| наз. мясі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

portly

[ˈpɔrtli]

adj.

1) то́ўсты, таўсты́, мажны́, дзябёлы

2) ста́ністы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ля́мец, ‑мцу, м.

Тоўсты, шчыльны матэрыял, звалены з шэрсці, воўны. Абабіць дзверы лямцам. Падшыць валёнкі лямцам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

таўсту́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Тоўсты чалавек.

|| памянш.-ласк. таўстуно́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

|| ж. таўсту́ха, -і, ДМ -ту́се, мн. -і, -ту́х; памянш.-ласк. таўсту́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тоўста... (а таксама таўста...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае па значэнню слову «тоўсты», напрыклад: тоўстагаловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Wälzer

m -s, - разм., жарт. то́ўсты том

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паўнаце́лы, ‑ая, ‑ае.

Поўны, тоўсты. Ганна засталася ўдваіх з жанчынаю, маладою, паўнацелаю, з бялявымі, гладка зачэсанымі валасамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ружовашчо́кі, ‑ая, ‑ае.

З ружовымі шчокамі. Паўлік выпрастаўся. Перад ім стаяў тоўсты ружовашчокі хлапчук у белай панаме. Бяганская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)