мяшо́чнік і мяшэ́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спекулянт, які займаецца скупкай, перавозам і перапродажам дэфіцытных тавараў.

|| ж. мяшо́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц і мяшэ́чніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тава́рны, -ая, -ае.

1. гл. тавар.

2. Які мае адносіны да перавозкі тавараў.

Т. цягнік.

Таварная станцыя.

3. Які з’яўляецца таварам (звычайна аб прадуктах сельскай гаспадаркі; спец.).

Таварнае збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эмба́рга, нескл., н. (спец.).

Дзяржаўная забарона ўвозу ці вывазу замежных тавараў, каштоўнасцей або затрыманне дзяржавай маёмасці (суднаў, узбраення), якая належыць замежнай дзяржаве, у сувязі з палітычнымі ўскладненнямі.

Эканамічнае э.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., каго-што.

Наставіць клеймаў на што‑н. Наклеймаваць тавараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вытво́рца, ‑а, м.

Той, хто вырабляе, стварае матэрыяльныя каштоўнасці. Вытворцы збожжа. Вытворцы прамысловых тавараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дробнатава́рны, ‑ая, ‑ае.

Звязаны з вырабам тавараў дробнымі вытворцамі, уласнікамі сродкаў вытворчасці. Дробнатаварная вытворчасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экспарцёр, ‑а, м.

Той, хто экспартуе тавары за мяжу. БССР — экспарцёр многіх прамысловых тавараў.

[Фр. exporteur ад лац. exporto — вывожу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абме́н, -у, м.

1. гл. абмяняць, абмяняцца.

2. У эканоміцы: працэс руху тавараў як форма размеркавання вырабленых грамадствам каштоўнасцей.

○

Абмен рэчываў — сукупнасць працэсаў, якія адбываюцца ў арганізме пры засваенні ежы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

АПТО́ВЫ ГА́НДАЛЬ,

аптовы продаж, 1) гандаль партыямі тавараў вытв. прызначэння і асабістага ўжытку паміж прадпрыемствамі і гандл. арг-цыямі. Адрозніваюць гандл. абарот па матэрыяльна-тэхнічным забеспячэнні, закупках сельскагаспадарчых прадуктаў і рэалізацыі тавараў нар. ўжытку.

2) У рыначнай эканоміцы — продаж тавараў (паслуг) партыямі ці вял. колькасцю тым, хто набывае іх з мэтай перапродажу або на ўласныя патрэбы.

т. 1, с. 436

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

futures

ф’ю́чэрсы (біржава́я ку́пля або́ про́даж тава́раў напе́рад)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)