potencja

ж. патэнцыя; сіла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Нялёгкая (нілёхкая) ’нячыстая сіла’ (кіраўск., Нар. сл.), ’непераадоленая, шкодная сіла; злы лёс, д’ябальская сіла’ (Нас.). Табуізацыя на базе нялёгкі ’які цяжка перанесці’ (Нас.), гл. лёгкі; параўн. нячыстая < нячыстая сіла, някрытая ’тс’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ціск назоўнік | мужчынскі род

  1. Сіла, што дзейнічае на якую-н. паверхню ў разліку на адзінку плошчы паверхні.

    • Ц. паветра.
    • Ц. пары на сценкі катла.

  2. Сіла, што дзейнічае на сценкі крывяносных сасудаў чалавека і жывёл пад уплывам кровазвароту.

    • Павышаны крывяны ц.

  3. пераноснае значэнне: Прымус, насілле над чыёй-н. воляй, перакананнямі.

    • Эканамічны ц. на малыя дзяржавы.
    • Многа гадоў жылі людзі пад панскім ціскам.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

выблытаць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Разблытаўшы, выняць, вызваліць.

    • В. птушку з сіла.

  2. пераноснае значэнне, кого.

    • Памагчы выйсці з цяжкага становішча (размоўнае).
    • В. з небяспечнай справы.

|| незакончанае трыванне: выблытваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

лесавік назоўнік | мужчынскі род

  1. Чалавек, які жыве ў лесе, займаецца паляваннем (размоўнае).

  2. У міфалогіі: чалавекападобная казачная істота, якая жыве ў лесе і наводзіць жахі як нячыстая сіла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

амперметр, ‑а, м.

Прыбор, пры дапамозе якога вымяраецца сіла электрычнага току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лошади́ный ко́нскі;

лошади́ная си́ла техн. ко́нская сі́ла;

◊

лошади́ная до́за ко́нская до́за;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

раўнадзейны, ‑ая, ‑ае.

Які аказвае такое самае, аднолькавае з чым‑н. дзеянне. Раўнадзейная сіла. // у знач. наз. раўнадзейная, ‑ай, ж. У фізіцы — сіла, якая аказвае на цела механічнае дзеянне, роўнае дзеянню некалькіх сіл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чароўны прыметнік

  1. Надзвычайна прыгожы; які зачароўвае, захапляе.

    • Чароўная дзяўчына.
    • Чароўная музыка.

  2. Які мае адносіны да чараў (у 1 знач.), казачны, таемны.

    • Чароўная сіла.
    • Чароўная папараць-кветка.

|| назоўнік: чароўнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

natężenie

н.

1. напружанне;

2. інтэнсіўнасць; сіла;

natężenie ognia — вайск.. сіла агню

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)