Verbum

дзярка́ч¹, дзеркача́, мн. дзеркачы́, дзеркачо́ў, м.

Стары венік без лісця.

Дзеркачамі дзеці мялі двор.

халасця́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Нежанаты мужчына.

Стары х.

|| прым. халасця́цкі, -ая, -ае.

павару́швацца, -аюся, -аешся, -аецца; незак.

Варушыцца злёгку або час ад часу.

Стары паварушваўся на печы.

парахне́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́е; незак.

Ператварацца ў парахню.

Стары пень парахнее.

на́едзь, -і, ж.

Камень на зубах у каня.

Конь дужа стары — бачыш, на зубах якая н.

прыхво́рваць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Хварэць часта, але не моцна.

У апошні час стары прыхворвае.

разво́йкацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

Пачаць войкаць (ад болю, жалю, крыўды і пад.).

Развойкаўся стары.

ветэра́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Стары, бывалы воін.

В.

Грамадзянскай вайны.

2. перан., чаго. Стары, заслужаны працаўнік, дзеяч у якой-н. галіне.

В. працы.

В. навукі.

|| ж. ветэра́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак (разм.).

|| прым. ветэра́нскі, -ая, -ае.