tug of love [ˌtʌgəvˈlʌv] n. BrE, infml спрэ́чка з-за дзяце́й (паміж бацькамі, якія разышліся; паміж роднымі і прыёмнымі бацькамі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
wrangle1 [ˈræŋgl] n. (about/over) шу́мная спрэ́чка; сва́рка;
They are involved in a legal wrangle. У іх судовая справа.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
zajadły
разлютаваны; заўзяты; зацяты;
zajadły spór — заўзятая спрэчка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wrangle
[ˈræŋgəl]
1.
v.i.
свары́цца, спрача́цца; ва́дзіцца
2.
n.
сва́рка, спрэ́чка; зва́дка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
суты́чка ж
1. вайск Geplänkel n -s, -;
2. (спрэчка, лаянка) Zusámmenstoß m -es, -stöße, Wórtwechsel m -s, -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
загарэ́цца, -ру́ся, -ры́шся, -ры́цца; -ры́мся, -рыце́ся, -ра́цца; -ры́ся; зак.
1. Пачаць гарэць (у 1, 5—7 знач.).
У далечыні загарэўся агеньчык.
Загарэлася з вышак (пачаўся пажар). З. ідэяй (перан.). Вочы загарэліся ад цікаўнасці (перан.).
2. безас., каму з інф. Вельмі захацецца (разм.).
Загарэлася яму ісці ў грыбы.
3. перан. Узнікнуць, пачацца з вялікай сілай.
Загарэлася спрэчка.
|| незак. загара́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
controversy
[ˈkɑ:ntrəvɜ:rsi]
n., pl. -sies
1) спрэ́чнае пыта́ньне; спрэ́чка, дыску́сія, пале́міка
2) сва́рка f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Auseinándersetzung
f -, -en высвятле́нне (адно́сін); спрэ́чка; дыску́сія; тлумачэ́нне; разбо́р; спарт. сустрэ́ча
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Су́пар ’супраціўнік, сапернік’, ’упарты чалавек’ (Нас., Байк. і Некр.), ’той, хто пярэчыць’, ’супраціўнік’ (Ласт., Адм.), су́пырь ’супроць’ (Бяльк.), сюды ж супарава́ць ’супраціўляцца, не слухацца; супернічаць’ (Нас., Стан.). Канкрэтны назоўнік, суадносны з абстрактным супо́р, гл. Укр. су́пор ’супраціўленне, неахвота’, рус. паўн. супо́р ’спрэчка, супраціўнасць, бойка’, ст.-рус. супоръ ’спрэчка’, серб.-харв. дыял. supor ’перашкода, супраціўнасць’. Прасл. *sǫporъ/‑ь < *sъ‑perti, прэфіксальнага дзеяслова ад перці (гл.) (Борысь, Prefiks., 97–98), параўн. ст.-слав. сѫпьрь, чэш. soupeř, славац. súper ’сапернік’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пале́міка ’спрэчка ў друку, на дыспуце, сходзе, пры абмеркаванні якіх-н. пытанняў’ (ТСБМ). Праз рус. поле́мика ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 78) ад грэч. πολεμικός ’ваяўнічы’ < πόλεμος ’вайна’ (ССРЛЯ, 10, 129).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)