Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
play by ear
а) граць на слы́х(бяз но́таў)
б) informal. арыентава́цца на хаду́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
абсалю́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Безумоўны, неабмежаваны, узяты па-за ўсякім параўнаннем, безадносна да чаго‑н., пераважна. Абсалютныя і адносныя паказчыкі. Абсалютная большасць.
2. Поўны, канчатковы. Абсалютная праўда. □ Гунава прыслаў запіску, што Сімон можа выехаць у Сагвасаліо.., гарантуючы абсалютную цэласць ягонай асобы.Самуйлёнак.
•••
Абсалютная велічынягл. велічыня.
Абсалютная ісцінагл. ісціна.
Абсалютная манархіягл. манархія.
Абсалютная рэнтагл. рэнта.
Абсалютная тэмпературагл. тэмпература.
Абсалютны нульгл. нуль.
Абсалютны слыхгл.слых.
Абсалютны чэмпіёнгл. чэмпіён.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
hearing
[ˈhɪrɪŋ]
n.
1) слых -у m.; чу́тнасьць f.
His hearing is poor — Ён ма́е слабы́слых
out of hearing — за мяжо́й чу́тнасьці
within hearing — у ме́жах чу́тнасьці
2) слу́ханьне n., разгля́д -у m. (спра́вы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
прыслу́хацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак., да каго-чаго.
1. Напружыць слых, увагу, каб пачуць што-н.
П. да гаворкі.
2.перан. Прыняць да ўвагі, да ведама што-н.
П. да парад старэйшых.
П. да голасу мас.
3. Прывыкшы да якіх-н. гукаў, перастаць заўважаць іх (разм.).
П. да тарахцення колаў.
|| незак.прыслухо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
і́хні, ‑яя, ‑яе; займ.прыналежны.
Які належыць ім. Сярод нас, хлопцаў, былі і дзяўчаты. Іхняй смеласці і рашучасці можна было толькі зайздросціць.«Маладосць».Абганяе музыкаў саміх Пра цымбалы пра іхнія слых.Куляшоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
obrócić się
зак. перавярнуцца;
obrócić się w słuch — ператварыцца ў слых
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
По́чут: і по́чуту няма ’нічога не чуваць пра каго-, што-небудзь’, ’слых пра каго-небудзь’, ’чутка, вестка’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл., Шат.), почу́тка ’чутка’ (ТС), по́чат ’дух’ (дзярж., Сл. ПЗБ), ’след, знак’ (Сцяшк. Сл.). Утвораны ад пачу́ць (гл.), якое з *po‑čuti, як по́гляд, по́зірк.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
hearken
[ˈhɑ:rkən]1.
v.i.
слу́хаць, прыслухо́ўвацца да каго́-чаго́
2.
v.t.
слу́хаць ува́жліва, вучы́цца пазнава́ць на слых
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)