абе́ручкі, прысл.

Разм. Тое, што і аберуч. І ты, слуга такога бога, яго аберучкі ўздымаў і разам з ім мяне, нябогу, крывёй нявіннай абліваў? Дубоўка. У раненага загарэліся вочы, ён аберучкі хапіў біклагу і пачаў прагна піць. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казачо́к, ‑чка, м.

1. Памянш.-ласк. да казак ​1 (у 2 знач.).

2. У рускіх дваран, памешчыкаў — хлопчык-слуга, звычайна апрануты ў казакін і падстрыжаны па-казацку.

3. Народны танец з паступова нарастаючым тэмпам, а таксама музыка да гэтага танца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

казачо́к I, -чка́ м.

1. (уменьш. к каза́к I) казачо́к;

2. казачо́к; ма́льчик-слуга́

казачо́к II, -чка́ м. (танец) казачо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

retainer

[rɪˈteɪnər]

n.

1) ганара́р, пла́чаны адвака́ту

2) Hist. слуга́ -і́, васа́л -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pacholę

н.

1. кніжн. хлапец; падлетак;

2. уст. хлопчык-слуга; паж

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

vassal

[ˈvæsəl]

1.

n.

1) васа́л -а m.

2) слуга́ -і́ m.

2.

adj.

васа́льны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Yours truly

1) Шчы́ра Ваш (у канцы́ ліста́, пе́рад по́дпісам)

2) informal ваш слуга́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

міні́стр

(фр. ministre, ад лац. minister = слуга)

член урада, які ўзначальвае міністэрства (напр. м. адукацыі, м. прамысловасці).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Díener

m -s, -

1) слуга́, слу́жка; служы́цель

2) пакло́н

éinen (tíefen) ~ máchen — ні́зка паклані́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

służący

służąc|y

м.

1. ~y м. слуга;

2. ~a ж. служанка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)