тлумача́льны, -ая, -ае.

Які заключае ў сабе тлумачэнне, трактоўку чаго-н.

Т. слоўнік беларускай мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

краёвы, -ая, -ае.

1. гл. край¹.

2. Які адлюстроўвае дыялектныя асаблівасці пэўнага рэгіёна.

Віцебскі к. слоўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гласа́рый, -я, мн. -і, -яў, м.

Тлумачальны слоўнік устарэлых і малазразумелых слоў да якога-н. тэксту, пераважна старажытнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

dictionary [ˈdɪkʃənri] n. сло́ўнік;

a BelarusianEnglish dictionary белару́ска-англі́йскі сло́ўнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

часто́тны спец. часто́тный;

○ ч. сло́ўнік — часто́тный слова́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

słownik

м. слоўнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

тэза́ўрус, ‑а, м.

1. Аднамоўны (тлумачальны або тэматычны) слоўнік, які поўна ахоплівае лексіку дадзенай мовы.

2. Поўны, семантычна сістэматызаваны галіновы тэрміналагічны слоўнік, прызначаны для інфармацыйнага пошуку.

[Ад грэч. thēsauros — скарб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

collocation [ˌkɒləˈkeɪʃn] n. ling. спалуча́льнасць; спалучэ́нне (слоў);

a dictionary of collocations сло́ўнік спалуча́льнасці; сло́ўнік фразеалагі́змаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

двухмо́ўны, -ая, -ае.

1. Які карыстаецца дзвюма мовамі.

Двухмоўнае насельніцтва.

2. Складзены на дзвюх мовах.

Д. слоўнік.

|| наз. двухмо́ўе, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вакабуля́рый

(лац. vocabularium = слоўнік)

кароткі слоўнік да хрэстаматыі або асобных раздзелаў падручніка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)