construct [kənˈstrʌkt] v.

1. будава́ць, канструява́ць

2. ствара́ць, склада́ць, прыду́мваць

3. ling. будава́ць (сказ)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

смётывать​II несов. (сено, солому и т. п.) склада́ць, скла́дваць; скіда́ць, скі́дваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

compose [kəmˈpəʊz] v.

1. склада́ць, ствара́ць (камісію);

Water is composed of hydrogen and oxygen. Вада складаецца з вадароду і кіслароду.

2. склада́ць, ствара́ць, піса́ць (музыку, вершы і да т.п.)

3. : compose oneself супако́йвацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

tworzyć

незак.

1. тварыць, ствараць;

2. складаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

reassemble

[,ri:əˈsembəl]

v.

зьбіра́ць, склада́ць нано́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

камплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; незак., што.

Дапаўняць да камплекта, складаць камплект чаго-н.

К. бібліятэку.

|| зак. скамплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны і укамплектава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.

|| наз. камплектава́нне, -я, н. і камплекто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, ж.

|| прым. камплекто́вачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Лгаць, лгаць, лгаті ’хлусіць’, ’складаць, выдумляць’, лгар, лгач, лгун ’хлус’, лганне ’хлусня’ (ТСБМ, Яруш., Нас., Сл. паўн.-зах., КЭС, Дунін–Марцінкевіч). Да ілгаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Склада́нчык ‘складаны нож’ (ТСБМ, Янк. 3., Мат. Гом.), склада́нік ‘тс’ (Касп.). Кандэнсацыя словазлучэння складаны нож, параўн. склада́ны но́жык ‘тс’ (Варл.), да складаць < класці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насяля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

1. Незак. да насяліць.

2. Складаць насельніцтва якой‑н. тэрыторыі, населенага пункта. Любіў настаўнік расказваць і пра далёкія краіны, пра людзей, якія насяляюць іх. Курто.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спецыфікава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак., што.

Спец.

1. Зрабіць (рабіць) спецыфікацыю (у 1 знач.) чаго‑н.; класіфікаваць. Спецыфікаваць драўніну.

2. Скласці (складаць) спецыфікацыю (у 2 знач.). Спецыфікаваць прыбор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)