Verbum

анлайнавы слоўнік

пажы́так, -тку м.

1. при́быль ж., по́льза ж., вы́года ж.;

2. только мн. пожи́тки, скарб;

3. перен. пи́ща ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазапіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Заперці, зачыніць усё, многае. Паліцэйскія пазапіралі дзверы ў склады, дзе застаўся мізэрны скарб. Мікуліч.

2. Зачыніць усіх, многіх на замок, засаўку і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

buried

[ˈberɪd]

adj.

пахава́ны; апу́шчаны пад ваду́, закапа́ны ў зямлю́

buried treasure — закапа́ны або́ зато́плены скарб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

exchequer

[ɪksˈtʃekər]

1) дзяржа́ўны скарб або́ фіна́нсы, фо́нды, фіск -у m.

2) Brit. міністэ́рства ска́рбу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пажы́ткі, ‑аў; адз. пажытак, ‑тку, м.

Дробны скарб, хатнія рэчы. Нескладаныя дзедавы пажыткі ўжо ляжалі на нарах. Колас. Язэп забіў у хаце вокны, скінуў пажытак на воз і пераехаў у мястэчка. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мана́ткі, ‑аў; адз. няма.

Разм. Рэчы, пажыткі, скарб. У нядзелю Антось прывёз хлопцаў з усімі манаткамі ў Яўхімаву хату. С. Александровіч. [Ляснічы:] — Ну, чалавеча, Збірай манаткі і ў Парэчча За добры час перабірайся! Колас.

[Ад лац. manata — жменя, ручная ноша.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несамахо́ць, прысл.

Разм. Мімаволі, незнарок. Варанецкі стаяў і аглядаў небагаты скарб [хаты].. — Не багата, не багата... — несамахоць сарвалася ў Варанецкага. Дуброўскі. Боганчык быў страпянуўся і несамахоць прыціснуўся да калёс, стаўшы побач з Настай. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ска́рбнік ‘захавальнік або распарадчык скарбу, казны’ (Гарэц., Байк. і Некр.), ‘прызначаная асоба для збору і захавання фінансавых сродкаў’ (Ласт.), ‘кладаўшчык’ (Барад.). З польск. skarbnik < skarb ‘скарб’; гл. Кюнэ, Poln., 96.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

клад

1. Магіла (Стол.).

2. Падвор'е з хатай (Смален. Дабр.).

3. Скарб (Смален. Дабр.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

Kléinod

n -(e)s, -e

1) скарб, кашто́ўнасць

2) перан. жамчу́жына, перл

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)