Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
далуча́льны, -ая, -ае.
1. Прызначаны для далучэння.
Д. провад.
2. У граматыцы: які з’яўляецца дапаўненнем, дадаткам да чаго-н. або які служыць для далучэння ці заснаваны на спосабе далучэння.
Далучальныя адносіны.
Д. злучнік.
Д. сказ.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адначле́нны, ‑ая, ‑ае.
1. Які складаецца з аднаго члена. Адначленны сказ.
2. Які азначае сабой адначлен. Адначленная формула.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
translatable[trænzˈleɪtəbl]adj. пераклада́льны;
The sentence is not translatable. Гэты сказ нельга перакласці.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
main clause
гало́ўны сказ(у склада́назале́жным ска́зе)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
намінаты́ўны, ‑ая, ‑ае.
У граматыцы — які служыць для называння, абазначэння (прадметаў, з’яў, якасцей, дзеянняў). Намінатыўная функцыя слова. Намінатыўны сказ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сказо́к ‘невялікая трэшчына’ (мядз., Нар. словатв.), ‘невялікая трэшчына, невялікі асколак’ (Сл. рэг. лекс.). Дэрыват ад сказа, сказ або ад сказіць < казіць з суф. ‑ок.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ска́за ‘скажэнне, вада, загана’ (Нас., Гарэц., Ласт., Др.-Падб., Сержп., Байк. і Некр.), сказ ‘скажэнне’ (Байк. і Некр.), ‘пашкоджанае месца’ (Варл.), сказэ́ ‘пашкоджанне клубняў бульбы’: сказэ́ праз усю картофлю, сказава́ты ‘пашкоджаны’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Аддзеяслоўныя з нулявым суф. і суф. ‑а дэрываты ад сказіць < казіць (гл.), параўн. сказі́ць ‘скалечыць, знявечыць’ (Нас., Стан., Пятк. 2), сказі́цца ‘скрывіцца’ (Касп., Растарг.), сказні́ць ‘знявечыць’ (ТС), ст.-бел.сказити ‘знішчыць, разбурыць’ (Ст.-бел. лексікон, Альтбаўэр) і сказнь, сказ ‘вызначэнне, суд, прыгавор’ (Ст.-бел. лексікон). У казёл ‘захворванне бульбы’ (Юрч.), казлы́ ‘пашкоджаныя вочкі бульбы’ (шчуч., Сл. ПЗБ) назіраецца кантамінацыя сказіць і казёл (гл.). Параўн. яшчэ ўкр.сказ ‘агрэх’, ‘дэфект у палатне пры тканні’, польск.skaza ‘рыса; шчыліна; рана; блізна’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зако́нчаны¹, -ая, -ае.
1. Які мае неабходную паўнату, цэласнасць.
Закончаная думка.
З. сказ.
2. Які дасягнуў дасканаласці ў якой-н. справе, мастацтве, цалкам сфарміраваны (кніжн.).
З. майстар.
З. мастак.
3. Пра чалавека як носьбіта адмоўных якасцей.
З. нягоднік.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
construct[kənˈstrʌkt]v.
1. будава́ць, канструява́ць
2. ствара́ць, склада́ць, прыду́мваць
3.ling. будава́ць (сказ)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)